स्तनांचे आकार आणि प्रकार...

स्तनांचे आकार आणि प्रकार...

सेक्स करण्यापूर्वी स्त्रीला अधिक उत्तेजित करणारे उत्तुंग अंग म्हणजे तिचे स्तन होय. पुरुष अत्याधिक कामोत्तेजित होतो तेही स्त्रीच्या स्तनांमुळेच! स्त्रीच्या एकूण कामोत्तेजक अंगापैकी तिचा उभार आणि छातीचा टंचपणा पुरुषाला सर्वाधिक कामातूर करीत असतो. स्त्रीच्या भरगच्च स्तनांशी मनसोक्त खेळून अधिक कामानंद प्राप्त करावा असे पुरुषाला नेहमी वाटत असते. त्यामुळेच कदाचित उन्नत उभार असलेल्या स्त्रीकडे तो अंमळ पाहत राहतो, ही त्याची नैसर्गिक कामोत्तेजक प्रेरणाच असते. –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)—व्यक्तीतितक्या प्रकृती या न्यायानुसार स्त्रीच्या स्तनांचे वारेमाप आकार प्रकार पहावयास मिळतात. मुळात ती आपल्या स्तनांना कशी बांधून ठेवते, पुरुषापुढे आपले स्तन कशी पेश करते यावर पुरुषाची कामोत्तेजना अवलंबून असते. पुरुष रसिक असल्याने त्याला स्तनांचा टंचपणा अधिक भावतो हे नक्की!
२)—नवपरिणीत युवतीचे स्तन घोटदार, रेखीव, तट्ट असतात. ब्रा नसला तरी ते आपली जागा सोडत नाहीत इतके ते स्तन मदमस्त असतात! अशा कोवळ्या, लुसलुशीत आणि मोठ्या पेरूएवढ्या स्तनांशी समरस व्हायला तरुण पुरुषाला खूप आवडते. या मनभावन स्तनांचे मर्दन करणे, जराशी बारीक असलेले परंतु लगेच उत्तेजित होणारी स्तनचुचुके चूषण करणे, तोंडात जेवढे मावतील तितके स्तन ओढून मौज करणे, मजा लुटणे... अशी कामलीला तरुण पुरुषाला अत्यंत कामोत्तेजक करून सोडते.
३)—काही युवतींचे स्तन भलेमोठ्ठे असल्याने त्यांना ब्रा मध्ये बांधून ठेवणे आवश्यक असते. असे गुब्बेदार स्तन चोळायला पुरुषाला आवडते. ब्रा मध्ये मावणार नाहीत इतके ते मोठ्ठे असतात. त्या दोन्ही स्तनांमध्ये नाक खुपसून मर्दन व चूषण करायला पुरुष अधीर झालेला असतो. अशा दोन उत्तुंग डोंगरांच्या घळीत आपले ताठरलेले शिस्न पुढे-मागे करणे पुरुषाला कमालीचे कामोत्तेजक करून जाते.
४)—काही तरुणींचे स्तन मध्यम आकाराचे आणि जरासे लूज असले तरी काही बिघडत नाही. अशा तरुणींनी आपले स्तन आकर्षक अशा नक्षीदार ब्रामध्ये अडकवलेले असतात. ते ब्रामध्येच पाहायला अधिक मजा येते. ब्रा वरूनच अशा स्तनांचे मर्दन व चूषण करावे असे त्यांना वाटत असते. ब्रा बाजूला केला की ते स्तन लूज पडून ओघळतील आणि पुरुष नाराज होईल असे स्त्रीला वाटत असते. म्हणून जर स्त्री ब्रा दूर करायला राजी नसेल तर पुरुषाला दुरून डोंगर साजिरे म्हणत बाहेरूनच स्तन चोळावेत आणि चोखावेत. विशेषतः एखादी डिलेव्हरी झाल्यानंतर बाळाचे दूध पिणे तोडले की स्त्रीचे स्तन असे ओघळू लागतात, पण तो निसर्गाचा भागच आहे. त्यातही आनंद निर्माण करणे ही पुरुषाची उत्तम कामकला असते!
५)—काही स्त्रियांना स्तनांचा उभार अजिबात नसतो. ब्युटीफुल कार विदाउट हेडलाईट असे त्यांचे वर्णन होऊ शकते. पण त्यांनी आपल्या स्तनांना बारीक समजून निराश होण्याचे काहीच कारण नसते. उलट असे छोटेछोटे स्तनच स्वतः त्या स्त्रीला सर्वाधिक कामतृप्त करणारे ठरतात. कारण अशा छोट्या स्तनांची स्तनमंडले व स्तनचुचुके जास्तीतजास्त संवेदनशील ठरतात. त्यांना पुरुषाने हळुवार स्पर्शजरी केला तरी ती स्त्री कमालीची कामोद्दीपित होऊन जाते. अशा बारीक स्तनांच्या ठिकाणी स्त्रीला कामतृप्त करण्याची बरीच संवेदना एकवटलेली आढळते. भल्यामोठ्ठ्या स्तनांच्या स्त्रीपेक्षा या छोट्या स्तनधारी स्त्रिया लवकर कामतृप्त होतात असे वात्सायनदेखील सांगून जातो!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

सेक्सचे फायदे...

सेक्सचे फायदे...

सेक्स ही प्रत्येक व्यक्तीची नैसर्गिक प्रेरणा असते. तिला मुरड घालणे खचितच अयोग्य आहे. प्रत्येक व्यक्तीने नियमितपणे सेक्स केलाच पाहिजे. वाहते पाणी निर्मळ, स्वच्छ, आनंददायी असते तसेच सेक्स होत राहिला तर तो निश्चित फायदेशीर ठरतो. त्याउलट साठलेले पाणी जसे डबक्याप्रमाणे अप्रिय असते, त्यात नाना जीवजंतू वाढू लागतात, ते डबके नकोसे वाटू लागते, अगदी तसेच सेक्स जर झालाच नाही तर त्या भावनांचे डबके तयार होऊन त्यात अनेक शंका, कुशंका, किंतु, संशयाचे किडे वाढू लागतात, म्हणून प्रत्येकाने सेक्स करणे अगत्याचे ठरते. –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)नियमित सेक्स केला तर तो एक सर्वांगीण व्यायामप्रकार असल्याने उत्तम आरोग्यासाठी फायदेशीर ठरतो. सेक्स मध्ये पोटाचे कमरेचे स्नायू भाग घेत असल्याने पोटाचा घेर कमी व्हायला मदत मिळते. कमरेचे स्नायू कार्यरत राहतात.
२)सेक्समुळे शरीरातील सर्व संप्रेरकांचे कार्य सुरुळीत चालू राहते. त्यामुळे पुरुषांमध्ये पौरुषग्रंथीसंबंधी आजार अजिबात उद्भवत नाहीत. स्त्रियांमध्ये स्तनांचे गर्भाशायांचे आजार होऊ शकत नाहीत. म्हणून नियमित सेक्स महत्वाचा ठरतो.
३)सेक्समुळे स्त्री-पुरुषाचा एकमेकावरील विश्वास दृढ राहतो. परंतु स्त्रीच्यादृष्टीने प्रत्येक सेक्स यशस्वी ठरलाच पाहिजे. सेक्स यशस्वी होण्यासाठी पुरुषाने काय काय करावे लागते ते मागील लेखात नमूद केले आहेच. यशस्वी सेक्स नियमितपणे होत राहिला तर स्त्री-पुरुष एकमेकांवर अजिबात संशय व्यक्त करीत नाहीत असे एका पाहणीत आढळून आलेले आहे.
४)सेक्स ही एक नैसर्गिक गरज असल्याने पुरुषाइतकेच स्त्रीसाठीही सेक्सची पूर्ती महत्वाची असते. सेक्स यशस्वी झाला तर सर्व गात्रे शिथिल होऊन छानपैकी झोप लागते. ज्यांना अनिद्रेचा त्रास आहे अशा व्यक्तींनी सेक्स करावा असे काही तज्ञ आवर्जून सांगतात. कामतृप्ती नंतर येणारी ग्लानी किंवा शिथिलता व परमानंद कोणत्याही मदिरेने संभवत नसतो.
५)जे नियमित सेक्स करतात त्यांना दीर्घायुष्य लाभते असे कामशास्त्रीयदृष्ट्या सिद्ध झालेले आहे. कोणी म्हणेल आजन्म ब्रह्मचारी राहणारेही जास्त दिवस जगतात. परंतु ते हस्तमैथूनाचारी नसतील कशावरून? सेक्समुळे व्यक्तीच्या शरीरातील हार्मोन्स व्यवस्थित कार्य करीत राहतात व ती व्यक्ती जास्त आजारी पडलेली सहसा आढळत नाही.
एकंदर काय तर प्रत्येकाने नियमितपणे सेक्स करणे हिताचे ठरते. तेव्हा सेक्स ही आरोग्याची गुरुकिल्लीच आहे असे म्हटले तरी वावगे ठरणार नाही!!!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

सेक्सचे कायदे...

सेक्सचे कायदे...

सेक्स सगळेच करतात. कोणी बेडवर तर कोणी बाथरूममध्ये, कोणी उभ्याने तर कोणी बसून सेक्स करतात. अफेअर असल्याने कोणी लपूनछपून करतात तर कोणी एकांती जंगलात खुलेआम करतात. कोणी विवाहबाह्य सेक्स करतात तर कोणी वेश्यागमन करून सेक्स करतात. कोणी हस्तमैथून करतात तर कोणी अनैसर्गिक सेक्स करतात. कोणी समलिंगी सेक्स ठेवतात तर कोणी प्राण्यांशी सेक्स करतात. सेक्सचे अनेकविध प्रकार व व्यक्तीनुरूप बदलणारे स्वरूप असल्याने अमूक एका पद्धतीने सेक्स झालाच पाहिजे असे काही ठामपणे सांगता येत नाही. तरीही सेक्सचे काही मुलभूत कायदे असतातच त्याची माहिती करून घेणे उपयुक्त ठरेल. –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)—सेक्स परस्परसंमतीनेच व्हायला हवा. स्त्रीची इच्छा नसेल तर पुरुषाने घिसडघाई करून पालथ्या घड्यावर पाणी घालणे साफ चुकीचे ठरते. बळेच सेक्स केल्यास योनीमार्ग ओलसर झालेला नसल्याने पुरुषाचे हमखास शीघ्रपतन होत असते. स्त्री मात्र तिच्या मर्जीविरुद्ध सेक्स होत असल्याने संभोगात रस घेत नाही व तिला अशा एकतर्फी सेक्समध्ये अजिबात रुची राहत नाही.
२)—सेक्स साठी एकांत फार महत्वाचा नियम ठरतो. स्त्री-पुरुष दोघेही एकांतात अधिक मोकळेपणाने सेक्समध्ये एकरूप होतात. प्रणयक्रीडेत काही सेक्सी गप्पागोष्टी करायच्या असतात अशावेळी एकांत महत्वाचा ठरतो. एकांतात पाहिजे तसा सेक्स करता येतो. एकांतातील बेडवर पाहिजे ती संभोगासने मोकळेपणाने करता येतात. कोणी डिस्टर्ब करणारे असेल तर सेक्समध्ये बाधा नक्कीच बाधा येते. कोणी येईल, कोणी दार वाजवील, कोणी पाहील अशी टांगती तलवार डोक्यावर असेल तर घाईघाईत सेक्स उरकला जातो आणि पुरुषाला शीघ्रपतनाचा त्रास होऊ शकतो.
३)—स्वच्छता सुद्धा महत्वाची ठरते. बेडरूम, बेडशीट, पिलोकव्हर स्वच्छ असावेत. वैयक्तिक स्वच्छतासुद्धा अनिवार्य असते. सेक्सपूर्वी दात घासणे, शेव्हिंग करणे, साबणाने अंघोळ करणे, केसांना शाम्पू लावणे, सुगंधित सेंट फवारणे ह्या बाबी अत्यावश्यक ठरतात. गुह्यभागावरील शेव्हिंग केलेले असणे अगत्याचे असते. त्यामुळे सेक्स करायला जास्त मूड येतो.
४)—सेक्स करण्यापूर्वीच इतर आवश्यक साधने उपलब्ध ठेवावीत. उदा. गर्भनिरोधक गोळी, कंडोम इ. ऐनवेळी कंडोम उपलब्ध नाही ही सबब सांगितल्यावर सेक्सचा मूड अचानक कमी होतो असे अनेक जोडप्यांच्या मुलाखतीतून प्रकट झालेले आहे. प्रणयासाठी फुले, चॉकलेट, नवा बिकिनी सेट वगैरे काही प्रयोजन केलेले असेल तर त्याचा आवर्जून उपयोग करावा. ‘मी अमूक-तमुक करणार होतो/होते, पण केलेच नाही’ असे सांगून सेक्सच्या रंगत आलेल्या मलईत विरजण घालू नये.
५)—पुरुषाने प्रणयक्रीडा करणे हा सेक्सचा पाया असतो. त्याशिवाय सेक्स रंगत नाही. स्त्रीला प्रणयक्रीडा आवडते. प्रणयातूनच स्त्री अधिक कामतृप्त होत जाते. यशस्वी प्रणय केला की स्त्री खूप खुश होत जाते. हे पुरुषाने कायम लक्षात ठेवले पाहिजे. तसेच स्त्रीचा प्रत्यक्ष संभोगाचा कालावधी पुरुषापेक्षा अधिक असल्याने तिची कामतृप्ती पुरुषापेक्षा उशीरा होते, हे ध्यानात ठेवून पुरुषाने आपला वीर्यच्युतीचा कालावधी पुढे ढकलणे इष्ट ठरते. त्यानुसार पुरुषाने सेक्स करावा लागतो.
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in

सेक्स आणि संशयकल्लोळ...!

सेक्स आणि संशयकल्लोळ...!

पुरुषाचे चुकून शीघ्रपतन झाले तर तो हिरमुसतो मात्र स्त्री नाना शंकांच्या कचाट्यात सापडते. ह्याच्या मनात इतर स्त्रीची प्रतिमा तर बसली नसेल ना? ह्याला माझ्याशी संबंध ठेवण्यात स्वारस्य वाटत नाहीच का? ह्याने बाहेर कुठे शेण तर खाल्ले नसेल ना? अशा चिंताग्रस्ततेत ती रात्र रात्र जागून काढते. याउलट पुरुषाने स्त्रीला जर कामतृप्त केले आणि त्याची कामतृप्ती झाली नसेल तर तो पुन्हा पुन्हा थेट संभोगाची मागणी स्त्रीकडे करीत राहतो. त्याची कामतृप्ती न झाल्यामुळे तो ग्लानी आलेल्या स्त्रीला विनाकारण झटू लागतो. त्याला तिच्याकडून कामतृप्ती हवी असते मात्र ती कामतृप्तीच्या ग्लानीत असल्याने त्याला झिडकारते. तिचे हे अनाकलनीय वर्तन पुरुषाला चिडायला पुरेसे ठरते. त्याच्याही मनात अनेक किंतु उभे ठाकतात. परंतु पुरुष हस्तमैथुन करून स्वतःची कामतृप्ती करून घेऊ शकत असल्याने रात गयी सो बात गयी म्हणत तो कामाला लागतो. मात्र रात्रीची घटना आठवून ही सैरभैर होते. ह्याला आपल्याकडून कामतृप्ती लाभलेली नाहीये, मी ह्याला खुश ठेवू शकत नाहीये, ह्याची लैंगिक भूक माझ्याकडून भागली जात नाहीये अशा कित्येक प्रश्नाचं मोहोळ स्त्रीच्या भोवती घोंघावू लागतं. मग हळूच शंका निर्माण होते हा आता बाहेर कुणाशी सलगी करणार तर नाही ना? ह्याला एखादी स्त्री आवडून तिच्याकडून हा तृप्ती मिळविण्याचा प्रयत्न तर करणार नाही ना? माझ्याकडून नाराज राहिलेला हा पुरुष इतर स्त्रीच्या नादी लागणार नाही कशावरून? अशा किंतुंमुळे ही स्त्री चिंतातूर बनते व पुरुषाच्या वागण्याबाबत जास्तच अलर्ट राहू लागते.
अशारितीने स्त्रीच काय पुरुषांच्याही मनात शंकेच्या पाली चुकचुकत राहतात, विश्वासाचं वातावरण गढूळ होऊन जातं, सर्वकाही यथोचित घडत आलेले असतांनाही व्यक्ती संशयी बनते आणि स्त्री-पुरुषांमध्ये प्रीतीचा ओहोळ वाहण्याऐवजी संशयकल्लोळ माजतो. का घडते असे? यामागील कारणमिमांसा कोणती? या संशयाचे परिमार्जन विश्वासात कसे निर्माण करता येईल? –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)स्त्री काय किंवा पुरुष काय दोघेही संशयाच्या फेऱ्यात कधी ना कधी अडकतातच. सुंदर, देखणी, कमनीय स्त्री लाभली तर या पुरुषाचा इतर पुरुष हेवा करू लागतात. इतरांच्या नजरा या पुरुषाच्या नजरेतून सुटत नाहीत आणि त्याचवेळी चुकून स्त्रीसुद्धा इतरांकडे अंमळपणे पाहू लागली तर याचा तिळपापड होणे साहजिक असते. हा हिला इतरांच्या अधाशी नजरेपासून लपवू पाहतो, जपू लागतो. हिच्यावर याच्याकडून वॉच ठेवला जातो. याचा हिला त्रास होऊन जर का या पुरुषाचा सर्व वेळ हिच्या हालचाली टिपण्यात जाऊ लागला आणि हिला हवे असणारे प्रेम, आपुलकी, माया, जिव्हाळा, आधार, प्रेमळ संवाद मिळू लागला नाही तर हिची चलबिचल होते. इतर पुरुष नजरेतून आश्वासक साद घालत असतांना हा पुरुष आपल्यावर संशयी नजर ठेवतो हे स्त्रीला खटकू लागते व दोघांचेही या विषयावरून खटकू लागते. जरी ह्यांचे बेडवर व्यवस्थित जमत आलेले असते तरी शंकेच्या घनघोर छायेत प्रेम आटू लागते व सेक्स म्हणजे केवळ सोपस्कार बनून पार पाडण्याची गोष्ट बनते.
२)फेसबुक, व्हॉटसप मुळे सहकारी मैत्रिणींचे, ओळखीच्या स्त्रियांचे प्रासंगिक मेसेजेस येणे, किंवा याने त्यांना पाठवणे साहजिक असते. पण हिला मात्र इतर स्त्रियांच्या शुभेच्छांचा तिटकारा उत्पन्न होतो. मेरा पती सिर्फ मेराही होगा, या तत्वानुसार ही ह्याचा मोबाईल चोरून चेक करू लागते, ह्याला त्यांचे कोणते मेसेज येतात हे पाहणे हिला अगत्याचे वाटू लागते. त्यातही जर पुरुष राजबिंडा, सुदृढ, देखणा असेल तर स्त्री ह्याच्याबाबतीत जास्तच पझेसिव्ह होते. हा कुठे जातो, कोणाशी बोलतो, याचे बाहेर काही असेल का? अशा अनेक निरर्थक शंकांचं मायाजाल हिच्या मनाचा ताबा घेऊ लागतं. हिचा सर्व वेळ त्याच्यावर निगराणी राखण्यात जातो व ह्याला कसे प्रेम हवे आहे? याचा विचार करायलादेखील फुरसत मिळत नाही व दोघांमध्ये एक अनामिक संशयाची खोल दरी रुंदावण्यास प्रारंभ होतो.
३)सुसंवाद महत्वाचा—स्त्री-पुरुषातील संशयाच्या पालीला ठेचण्यासाठी सुसंवाद घडणे महत्वाचे ठरते. ऑफिसमध्ये काय काय घडले इतके जरी एकमेकांना सविस्तर सांगितले तरी वातावरण निरभ्र होऊन जाईल. कामाचा ताण हलका झाल्याचे जाणवेल. मग जोडीदारासाठी काय काय करता येईल, आवडीनिवडी कशा जपता येतील याचा विचार करून ठेवायला पुरेसा वेळ मिळतो. आठवड्यातून एकदा नियमितपणे स्त्री-पुरुषांनी एकांतस्थळी, रम्यठिकाणी, रमणीय निसर्गाच्या सान्निध्यात दोन-चार तास हितगुज करण्यात घालवावेत. महिना दोन महिन्यातून पूर्ण दिवसभर आऊटिंगला गेलेच पाहिजे. वेळ मिळत नाही असे कारण बाजूला सारून सुखी सहजीवनाच्या हितासाठी वेळ काढलाच पाहिजे.
४)प्रणय रंगवीत नेला की कामक्रीडा नकळत घडून येते. कोणताही पुरुष पहिल्या सेक्सच्या वेळी सराईत गड्यासारखा सेक्स रंगवू शकत नसतो. स्त्रीने त्याला आपल्या प्रत्येक अंगाची, त्यावरील कामोद्दीपित बिंदूंची, उत्तेजित करणाऱ्या स्पर्शप्रकारांची माहिती पुरवावीच लागते. चुकत माकत पुरुष सेक्स शिकत असतो, तेव्हा स्त्रीने जरा धीराने घ्यावे लागते. आपल्याला कसे प्रणय सुख मिळते, कशाप्रकारे कामतृप्ती लाभते, कुठे स्पर्श केल्यावर अधिक उत्तेजित व्हायला होते हे स्त्रीने अगदी निःशंकपणे पुरुषाला समजून सांगितले तर सेक्स हमखास यशस्वी होतो.
५)तसेच पुरुषाने देखील स्त्रीची सलज्जसुलभ नकारात्मकता लक्षात घेतली पाहिजे. पहिल्या रात्रीच स्त्री प्रत्यक्ष संभोगाला राजी होईलच असे नाही. तिला कामोद्दीपित करून कामतृप्त कसे करता येईल याचा विचार आधीच करून ठेवावा लागतो. यासाठी सेक्ससंदर्भात ‘कामशास्त्रीय’ ज्ञान जाणून घेणे पुरुषासाठी अगत्याचे असते. कोणताही पुरुष सेक्सची परीक्षा अव्वल क्रमांकाने पास होऊन आलेला नसतो याचे भान स्त्रीने ठेवावे लागते. पहिल्या प्रयत्नातच पुरुष स्त्रीला कामतृप्त करू शकेल असेही नाही. हेही स्त्रीने जाणून असावे. त्याचे शीघ्रपतन का झाले किंवा तो वेळीच कामतृप्त का नाही झाला या प्रश्नांची उत्तरे त्याच्या कडून खुबीने काढून घेण्याऐवजी संशय व्यक्त करणे हिताचे नसतेच मुळी!
६)पुरुषाला मैत्रिणी आणि स्त्रीला मित्र असणे आजच्या कॉम्प्युटर्सच्या युगात आवश्यक बाब बनली आहे. त्यांच्यात मेसेजिंग गॉसिपिंग होणारच ठरले. ऑफिसमध्ये स्त्री-पुरुष एकमेकांच्या अधिक सहवासात येणे वेगळी गोष्ट नाही. त्यावरून संशय घेऊन त्याचा संबंध सेक्सच्या वर्तनाशी जोडणे फार चुकीचे असते. अशा संशयाच्या भोवऱ्यात अडकून आपण आपला एन्जॉय करण्याचा वेळ वाया घालवत असतो त्याचवेळी जोडीदाराचा विश्वास गमावत असतो. हेच संशयखोर वृत्तीच्या स्त्री=पुरुषांना कळते पण वळत नाही ही खेदाची बाब म्हणावी लागेल.
7)जेव्हा चारचौघांत आपण सहकुटुंब जातो तेव्हा इतरांसमोर स्त्री=पुरुषांनी एकमेकांच्या गुणांचे आवर्जून कौतुक केलेच पाहिजे. एकमेकांना स्पेस देणे, एकमेकांच्या मतांचा आदर करणे, आपल्याला काय हवे ते निःसंकोचपणे व्यक्त करणे हाच खरा सुखी सहवासाचा पाया असतो. जोडीदाराशी प्रेमळ संवाद साधला तर आणि तरच संशयाची दृष्ट यशस्वी सहजीवनाला लागू शकणार नाही.
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in 

सेक्स आणि स्त्रीच्या अपेक्षा...

सेक्स आणि स्त्रीच्या अपेक्षा...

पुरुष नेहमी आपल्या आवडीच्या पद्धतीने सेक्स करतो. सेक्सबाबत स्त्रीच्या काय अपेक्षा आहेत त्यांचा कधीच विचार करीत नाही. त्यामुळे स्त्री असंतुष्ट किंवा असमाधानी राहण्याचा संभव असतो. स्त्री आपल्याकडून पूर्णपणे कामतृप्त व्हावी अशी इच्छा बाळगून असलेल्या पुरुषांसाठी काही महत्वाच्या टीप्स पुढीलप्रमाणे— --भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com
१)स्त्रीला हळुवार प्रेम आवडते. मधुर संभाषण, मुलायम स्पर्श, सुखद फुंकर, स्नेह्युक्त चुंबने यांची ती भोक्ती असते. जोरकसपणा, जोराचे स्ट्रोक, योनीत खोलवर शिस्नाचा प्रवेश तिला प्रत्यक्ष संभोगाच्या शेवटी शेवटी आवडू शकतो. पण त्याहीआधी तिला प्रणयरम्यता अधिक गरजेची वाटते.
२)पुरुषाने स्वच्छ असावे, शेव्हिंग करून जवळ यावे, सुगंधी वातावरणात पुरुषाने मिठीत घ्यावे या स्त्रीच्या माफक अटी असतात. सम्भोगापुर्वीची पुरुषाची तयारी कशी आहे, त्याने नियोजन कसे साधले आहे याकडे तिचे बारीक लक्ष असते. बाहेरून आला आणि तसाच 'चढला'... हे तिला बिलकुल आवडत नसते!
३)मुखदुर्गंधी असेल तर स्त्री पुरुषाची चुंबने टाळते. उग्र दर्प किंवा नावडता गंध आल्यास ती पुरुषाच्या जवळ येऊ इच्छित नाही. मंद हवाहवासा सुगंध असेल तर स्त्री लवकर कवेत येते हे पुरुषाने लक्षात ठेवावे.
४)पुरुषाने आपल्या स्त्री सौंदर्याची तारीफ करावी, आपल्या वक्षस्थळांचे कौतुक करावे, आपल्या अंगप्रत्यांगाचे वर्णन करावे असे तिला नेहमी वाटत असते. आपण छानच दिसतो हे पुरुषाने आपल्याला वारंवार कौतुकाने सांगावे अशी स्त्रीची सूप्त इच्छा असते.
५)स्त्रीला कामोद्दीपित करण्यासाठी मोहक स्पर्श, सर्वांगाची मधुर चुंबने, स्तनाग्रांचे हळूवार उत्पीडन ही त्रिसूत्री अपेक्षित असते. स्त्रीला प्रणयक्रीडेत मुखमैथून आवडत नाही. पुरुषाचे लिंग तोंडात घेऊन चोखण्याची तिची मुळीच इच्छा नसते. त्यातून तिला काहीही आनंद मिळत नाही. पुरुषाची मर्जी सांभाळण्यासाठीच स्त्री पुरुषाचे शिस्न चोखते. पण ते तिच्या मनाविरुद्ध असते हे पुरुषाने लक्षात असू द्यावे.
६)पुरुषाची कामतृप्ती झाल्यावर तो लगेच कूस बदलून स्त्री कडे पाठ करून झोपी जातो, हे स्त्रीला अजिबात आवडत नसते. आपली कामतृप्ती झाली आहे की नाही याचा विचार पुरुषाने करावा अशी तिची इच्छा असते. संभोग यशस्वी झाल्यानंतरही पुरुषाने आपल्याला मिठीत घेऊनच निजावे अशी स्त्रीची अपेक्षा असते. कामतृप्तीची ती परमानंदी ग्लानी पुरुषाच्या कवेत अनुभवण्यासाठी स्त्री आसुसलेली असते.
७)गर्भ निरोधक साधने न चुकता आणून ठेवणे, पाळीचे दिवस मोजणे, सेफ दिवस लक्षात ठेवणे ही स्त्रीच्या दृष्टीने जराशी किचकट कामे असतात ती पुरुषानेच पुढाकार घेऊन करावीत अशी तिची प्रांजळ अपेक्षा असते. गर्भ राहिल्यास पुरुष स्त्रीलाच दोष देतो हे तिच्यामते चुकीचे असते. सगळेच तिने लक्षात ठेवायचे आणि पुरुषाने काय फक्त चढायचेच का? हा तिचा मुलभूत प्रश्न असतो. पुरुषाने स्त्रीला ‘भोग’दासी म्हणून वागविण्याऐवजी ‘सम्यक् भोग सहवासी’ म्हणून आदर द्यावा अशी स्त्रीची अपेक्षा असते.
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in 

बाहेरख्यालीपणा...

बाहेरख्यालीपणा...

भारतीय विवाहसंस्थेने एकपत्नीत्व, पातिव्रत्यत्व, एकनिष्ठत्व या वचनांचे पालन करून अग्नीच्या साक्षीने संसार करण्यास वधू-वरांस सांगितले आहे. तरीही सर्व नियम, दिलेली वचने, घेतलेल्या शपथा धुळीस मिळवून विवाहित स्त्री पुरुष 'बाहेर'चा मार्ग अनुसरतात. बाहेरच्या व्यक्तीचा ‘ख्याल’ ठेवतात! असे का घडते? केवळ पुरुषच नव्हे तर स्त्री सुद्धा व्यभिचारास का प्रवृत्त होते? लग्नसंस्थेने बांधून दिलेल्या व्यक्तीशी संबंध का नकोसे वाटतात? काय असते यामागील मानसिकता? –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blodspot.com
१)भारतीय लग्नसंस्था काहीअंशी आंधळी आहे. रंग-रूप-सेटलमेंट, गाडी-बंगला-नोकर-चाकर, जात-वर्ण-खानदान-पेशा हे सर्व पारखून पाहिलं जातं, मात्र मुळात व्यक्ती कशी आहे? तिचा स्वभाव काय आहे? तिच्या आवडीनिवडी काय? हे एखाद्या दुसऱ्या गाठीभेटीत अजिबात कळून येत नसते. जेव्हा कळते तेव्हा फार उशीर झालेला असतो. मग पिडीत व्यक्तीकडून बंडखोरीचा मार्ग अनुसरला जातो.
२)सेक्स जो की स्त्री-पुरुष संबंधाचा मूळ पाया आहे त्याबाबत विवाहसंस्था कोणतेही प्रश्न विचारू शकत नाही, व्यक्तीचे लैंगिक वर्तन जाणून घेऊ इच्छित नाही, सेक्ससाठी प्रस्तुत व्यक्ती शारीरिक-मानसिकदृष्ट्या किती सक्षम आहे हे जाणून घेण्याची कोणतीही प्रश्नावली लग्नाअगोदर विचारात घेतली जात नाही.
३)पुरुष नैसर्गिकरीत्या विविधतेचा भोक्ता असतो. स्त्रीने जर त्याला प्रतिसाद दिला नाही तर तो लगेच वेगळा विचार करू लागतो. थंड किंवा फ्रीजीड स्त्रीसोबत सहवास त्याला नकोसा होतो. सेक्सच्या वेळी पुरुषाला हवा तसा प्रतिसाद स्त्रीकडून मिळाला नाही तर तो चिडतो. मुळात त्याची कामेच्छा स्त्री पेक्षा अधिक असल्याने त्याला त्वरित उत्तेजना मिळून लगेच सेक्स हवा असतो. त्यामानाने स्त्री उशिरा उत्तेजित होत जाते हे त्याच्या नैसर्गिक लैंगिक वेगाला रुचत नाही व तो सेक्सला पटकन तयार होणारी दुसरी एखादी स्त्री मिळते का याचा शोध घेऊ लागतो.
४)स्त्रीला पुरुषाकडून प्रणय, प्रेम, कामपूर्वक्रीडा यांची अपेक्षा असते, मात्र तिचे हे नैसर्गिक लैंगिक वर्तन पुरुषाने लक्षात न घेता थेट संभोगाची मागणी केल्यास स्त्रीला वाटू लागते की पुरुषाला केवळ संभोगातच स्वारस्य आहे, आपल्यात नाही. परिणामी ती पुरुषाच्या अशा अधीर वागण्याला कंटाळते. प्रेम देणारा, प्रणय करणारा, सेक्सची अपेक्षा न ठेवता स्पर्शसुख देणारा दुसरा पुरुष भेटतो का याची शोध घेण्याची उर्मी तिला स्वस्थ बसू देत नाही. असा पुरुष भेटला की प्रथमतः तो स्त्रीवर प्रेम करतो पण त्याचा संभोगाचा मूळ नैसर्गिक स्वभाव तो विसरलेला नसतो. त्याचे प्रेम मिळावे म्हणून स्त्री तिच्याही नकळत त्याच्याशी शारीरसंबंध ठेवते. आणि अशाप्रकारे ती व्याभिचाराला प्रवृत्त होते.
५)स्त्रीला प्रणयक्रीडेनंतर सेक्स हवा असतो तर पुरुषाला थेट संभोगाची आस असते. स्त्रीची कामतृप्ती सर्वांगीण असते तर पुरुषाची कामतृप्ती विर्यच्युतीमध्ये होते. स्त्रीला पंधरा ते वीस मिनिटे प्रणयक्रीडा-कामक्रीडा-संभोग या टप्प्याने सेक्स हवा असतो तर पुरुषाची कामतृप्ती प्रत्यक्ष संभोगावेळी केवळ दहा सेकंद ते जास्तीत जास्त दोन मिनिटांत होऊन जाते! स्त्री-पुरुष दोघांनीही एकमेकांच्या या नैसर्गिक लैंगिक प्रेरणा विचारात घेऊन जर सुवर्णमध्य साधला तर प्रत्येकाचे वैवाहिक जीवन यशस्वी होऊन जाईल. बाहेरख्यालीपणाचा प्रश्नच उपस्थित होणार नाही!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in

सेक्ससाठी महत्वाच्या गोष्टी...

सेक्ससाठी महत्वाच्या गोष्टी...

ठरवून सेक्स करता येत नाही. जेव्हा सेक्स ठरवून केला जातो तेव्हा त्यात तांत्रीकपणाचा दोष दिसू लागतो. एखादी यंत्रवत क्रिया करायची म्हणून ठरवून केलेला सेक्स टाळलेला बरा. विशेषतः स्त्रीच्या दृष्टीने ठरवून केलेला सेक्स ही मोठी कष्टप्रद गोष्ट असते. स्त्रीच काय कधीकधी पुरुषाचा देखील सेक्स करण्याच्या मूड नसतो. आजकालच्या धकाधकीच्या जीवनात रस्त्यांतून, बसमधून अनेक धक्के खात घरी आलेल्या स्त्री-पुरुषांना निवांत निद्रा हवी असते, सेक्स नकोसा वाटत असतो. मनसोक्त आणि आनंददायी यशस्वी सेक्स घडून येण्यात अनेक नकारात्मक गोष्टी प्रत्यक्ष अप्रत्यक्ष परिणाम दाखवत असतात. कोणत्या असतात त्या गोष्टी? त्यांचे परिमार्जन कसे करावे? त्या गोष्टी चतुरपणे कशा टाळता येतील? –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com
१)एकांत हवाच--- सेक्ससाठी स्त्री-पुरुषाला एकांताची नितांत गरज असते. सद्यघडीला जरी त्रिकोणी चौकोनी कुटुंब असले तरी लहान मुलांना आईजवळ निजण्याची आस लागून राहिलेली असतेच. स्त्री वात्सल्यमूर्ती असल्याने ती साहजिकच सेक्स ऐवजी मुलांना घेऊन झोपण्यास प्राधान्य देते. यावर उपाय म्हणून मुलांना लवकर निजवून स्त्री-पुरुषांनी एकांत अनुभवावा.
२)मूड महत्वाचा--- स्त्री पेक्षा पुरुषाची कामेच्छा पाचपट अधिक असल्याने तो तात्काळ कामोद्दीपित होतो, मात्र स्त्री नेहमी हळूहळू सेक्सच्या रुळावर येते. स्त्रीचा मूड नसेल तर तिला सेक्ससाठी खूप मस्का लावावा लागतो, आणि तिची मनधरणी करणे म्हणजे पुरुषासाठी एक प्रकारची कसोटीच ठरते. सेक्ससाठी लांबलेले क्षण पुरुषासाठी निराशाजनक ठरतात.
३)चिंता नकोतच--- बेडरूममध्ये येतांना सर्व चिंता-विवंचना-समस्या दाराबाहेरच सोडून येण्याची सवय लावून घेतली पाहिजे. मनात अनेक किंतु असतांना सेक्स करणे म्हणजे एक यंत्रवत काम पार पाडणे ठरते. टेन्शन सर्वांनाच असते पण ते बाजूला सारून सेक्सचा परिपूर्ण आनंद घेतल्यास कोणतेही टेन्शन हलके झाल्याचे जाणवते, इतकी उर्जात्मक ताकत त्या कामतृप्तीच्या ग्लानीत असते!
४)वैयक्तिक स्वच्छता महत्वाची--- सेक्स करण्यापूर्वी स्त्री-पुरुषांनी स्नान करणे आवश्यक असते. काखा आणि जांघेतील केस आवर्जुन काढलेले असावेत. त्यामुळे लैंगिक स्पर्शसुख छानपैकी अनुभवास मिळते. सुगंधी डीओ किंवा परफ्युम वापरून सर्वांग चुंबनाचे वातावरण निर्माण करता येते. मुखदुर्गंधी अजिबात येऊ देऊ नये, त्यासाठी मेंथोल टूथपेस्ट वापरावी. नाईट ड्रेस सुद्धा स्वच्छ आणि फ्रेश हवेत.
5)प्रणयरम्य बेडरूम-- बेडरूममधील वातावरण प्रसन्न असावे. रूमफ्रेशनरचा वापर करावा. बेडसीट निर्मळ असावे. मंद प्रकाशाचा नाईट लॅम्प लावावा. बेड व्यतिरिक्त इतर ठिकाणी उदा. खुर्चीवर, सोफ्यावर, कमोडवर, शॉवरखाली प्रत्यक्ष सेक्स करू नये. स्त्रिला ते आवडत नसते. परंतु उपरोक्त ठिकाणी प्रणयक्रीडा केलेली स्त्रिला फार आवडते.
6)फोर प्ले मस्टच--- पुरुषाची कामोत्तेजक केंद्रे शिस्नात एकवटलेली असल्याने त्याला थेट संभोग हवा असतो, तर याउलट स्त्रीचे कामोद्दीपित बिंदू सर्वांगीण पसरलेले असल्याने तिला कामपूर्वक्रीडा, प्रणयक्रीडा हव्याशा वाटतात. हे लक्षात ठेऊन पुरुषाने स्त्रीला प्रणयक्रीडेने उद्दीपित करणे महत्वाचे ठरते.
वरील षडसूत्री व्यवस्थित अवलंबिली की सेक्स यशस्वी ठरणार हे नक्की!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in

सायकल आणि सेक्स...!

सायकल आणि सेक्स...!

सेक्स म्हणजे सायकलवर टांग टाकून लगेच पळवता येण्यासारखी गोष्ट नाहीच मुळी! सेक्स शिकण्याच्या देखील सायकल शिकण्यासारख्याच पायऱ्या असतात. मुळात सायकल शिकण्याची जि उर्मी लागते तशीच सेक्सही शिकण्याची आस लागून राहिली पाहिजे. ‘मला जमतेच’, ‘मला येतेच’... असं म्हणत सायकलवर टांग टाकली की तोंडावर आपटण्याचाच संभव जास्त असतो! जगात असा एकही पुरुष नाही की ज्याला पहिला संभोग यशस्वी आणि उत्तम प्रकारे साजरा करता आला असावा! यशस्वी हा शब्द अशासाठी योजला आहे की त्या संभोगाने स्त्री पूर्णतया कामतृप्त झालेली असली पाहिजे. केवळ पुरुषाने लिंगाचा योनिप्रवेश करून स्वतःचे लैंगिक ‘समाधान’ करून घेणे म्हणजे संभोग (सम्यक् भोग) नव्हे, त्याला तर ‘उपभोग’ म्हणतात! –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com
१)आधी सायकलची ओळख करून घ्यावी लागते. हँडल कसा धरायचा? स्टार्टअप कसा घ्यायचा? पॅडल कसा मारायचा? तोल सांभाळीत व्यवस्थित सायकल कशी चालवायची? पुढचा ब्रेक - मागचा ब्रेक किती बेताने लावायचा? चढावर कसा दम लागतो? उताराने पळणाऱ्या सायकल कशी आवर घालावी? सायकलची चाके कुरकुरू नयेत म्हणून त्यांना ग्रीस, तेलपाणी करावे लागतेच, ते कसे करावे? अशी अनेक तंत्रे शिकल्याशिवाय सायकल जमत नाही, अगदी तसेच सेक्सचे सुद्धा असते!
२)सायकलचा हँडल धरायला शिकणे म्हणजेच स्त्रीची मनधरणी करणे, तिची मानसिकता आपुलकीने, प्रेमाने, ममत्वाने जिंकणे, तिच्याशी प्रेमळ, चावट, पांचट वार्तालाप करीत तिला प्रणयातुर करणे. तिच्या नकळत तिच्या नितंबांना किंवा उभारलेल्या उरोजांना हलकासा स्पर्श करून तिला रोमांचित करणे, येताजाता तिच्या कमनीय, रेखीव अंग-प्रत्यांगाची कौतुकास्पद वर्णने करून तिला मोहरून टाकणे... अशी अनेक तंत्रे सेक्सचा पाया ठरतात.
३)सेक्ससाठी स्टार्टअप महत्वाचा असतो. या तंत्रामध्ये पुरुषाने ‘प्रणयचतुरता’ वापरून स्त्रीला कामातुर करणे अंतर्भूत होते. स्त्रीच्या शरीरावरील विविध ठिकाणची हळूवार चुंबने घेणे, तिच्या अंगप्रत्यांगांना मोहक व प्रणयरम्य स्पर्श करणे, कानाशी चावट बोलून, कुजबुज करून तिला कामातुर करणे अशी अनेकविध युक्त्या वापरता येतील.
३)सेक्सचा तोल सांभाळणे म्हणजे, स्त्री अधीर झालेली असतांना पुरुषानेसुद्धा अधिरतेने प्रत्यक्ष संभोगाला सुरुवात करणे. स्त्रीची कामतृप्ती आणि पुरुषाची विर्यच्युती शक्यतो एकाच वेळी होईल असा परमोच्च क्षण साधणे हाच खरा यशस्वी सेक्स!
४)हा तोल सांभाळतांना स्त्रीच्या कामतृप्तीला अधिक प्राधान्यक्रम द्यावा असे अनेक सेक्सॉलॉजिस्ट आवर्जून सांगतात. परमोच्च क्षण येतांना स्त्री पुढे जात आहे असे दिसल्यास घाई करून पुरुषानेही आपली विर्यच्युती गाठावी किंवा ती परमोच्च क्षणासाठी वेळ घेत असेल तर पुरुषानेही हळूहळू वेग वाढवावा. नाहीतर स्त्री मागेच राहायची आणि पुरुषाची विर्यच्युती होऊन लिंग शिथिल पडायचे, असे व्हायला नको. हे कळणे म्हणजेच पुढचा मागचा ब्रेक कधी, कुठे आणि किती बेताने लावायचा हे शिकणे होय!
५)स्त्री व्यवस्थित उत्तेजित झालेली नसेल तर योनी मध्ये कामसलील स्रवलेले नसते, परिणामी लिंग घर्षणाने वेदना होतात आणि योनीतील लिंगप्रवेश दुष्कर होतो. अशावेळी पुरुषाला जोर करून लिंग आत सारावे लागते. योनीच्या कोरडेपणामुळे शिस्नमुंडाला जास्त खरखरीत संवेदना प्राप्त होऊन पटकन विर्यच्युती होते व योनी ओलसर करण्याचा नैसर्गिक प्रयत्न आपोआप होत असतो. स्त्रीच्या वयानुसार योनीतील कामसलील स्रवण्याचे प्रमाण कमी होत जात असते. त्यामुळे अशी कुरकुरणारी शुष्क योनी असेल तर वंगणयुक्त कंडोम किंवा व्हॅसलीन जेली लावून लिंग आणि योनीमार्ग बुळबुळीत करावा लागतो.
एकंदर काय तर सायकल एकदा चांगली जमू लागली की कोणत्याही सायकलीवर मस्तपैकी रपेट मारता येतेच!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in 

स्त्री-सौंदर्य कोमेजणारच...

स्त्री-सौंदर्य कोमेजणारच...

पुरुषाला स्त्रीचे कमनीय सौंदर्य पहायला आणि अनुभवायला आवडते. स्त्रीचा गौरवर्ण, लांबसडक काळेभोर केस, भिवयांची धानुषी कमान, सलज्ज नेत्रविभ्रम, अधिरतेची नेत्रपल्लवी, ओठांची मुलायम स्मितरेषा, अंगभर किणकिणणारे शृंगालंकार, उरोजांचा उन्नत उभार, कमरेची कमान आणि दिलखेचक वक्रता, नितंबांची गोलाई, लटकमटक चालण्याची स्त्रीसुलभ लकब आणि सर्वात महत्वाचे म्हणजे पुरुषाला मोहित करण्याची अदा... या सर्व गोष्टी पुरुषासाठी स्त्री-सौदर्याची परिभाषा असतात. परंतु उमलेले फूल कधीतरी कोमेजतेच, बहरलेली वेल केव्हातरी काळवंडतेच, नदीला आलेला पूर कधीतरी ओसरतोच अगदी तसेच स्त्री-सौंदर्याचे असते. ते कधी ना कधी कोमेजणार असतेच कारण कोणत्याही सौंदर्याला कोमेजण्याचा नैसर्गिक शाप असतोच! -–भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com
१)गौरवर्ण— भारतीय पुरुषाला गोरी स्त्री आवडते. उजळ कांतीची स्त्री त्याला भावते. तारुण्यात स्त्रीच्या त्वचेची लकाकी आणि तकाकी भरास आलेली असते. गव्हाळ वर्ण असला तरी तारुण्यात स्त्री आपल्या त्वचेची बेसुमार काळजी घेत असल्याने वर्ण उजळला जातो. परंतु जसजसे वय वाढते तसतसे त्वचेचा रंग काळवंडतो, सुरकुत्या दिसू लागतात. स्त्रीने आहारात काकडी पालेभाज्या फळे यांचा अंतर्भाव केल्यास त्वचा तुकतुकीत राहण्यास मदत मिळते.
२)लांबसडक काळेभोर केस— लांब केसांत बोटे फिरवून प्रणय रंगविण्यास पुरुषाला आवडते. केसांमध्ये नाक खुपसून त्यांचा सुगंध उरात भरून घेण्यास पुरुष आसुसलेला असतो. परंतु वयोमानाप्रमाणे केस पांढरे होतात, गळू लागतात, व्यवस्थित निगा राखली नाही तर केसांत कोंडा होऊन केसांचा गंध बदलतो. स्त्रीने केसांच्या मुळांना ब्राम्ही किंवा माक्याचे तेल लावून मालिश केल्यास केस गळणे व पांढरे होणे काही प्रमाणात लांबवता येऊ शकते.
३)उन्नत उरोज— मोठे स्तन पुरुषाला अधिक प्रिय असले तरी स्तनाग्रेच जास्त संवेदनशील असतात. स्तन दाबणे, चोखणे या क्रिया पुरुषाला अधिक उत्तेजित करीत असल्या तरी स्तनाग्रे हाताळली तरच स्त्री उत्तेजित होत असते, म्हणून मोठ्या स्तनांची स्त्री पुरुषासाठी सेक्सबॉम्ब ठरत असली तरी प्रत्यक्ष सेक्स दरम्यान छोटी स्तने असलेली स्त्रीच अधिक उत्तेजित होत असल्याचे काही निष्कर्ष सांगतात.
४)कमनीय बांधा— तारुण्यात त्रिकोणाकार असलेले स्त्रीचे शरीर वय वाढते तसे चौकोनी वा आयताकृती होत जाते. कमरेचा घेर वाढून कमान पुसली जाते. पोटाची ओटी वाढून शेलाटी कटी सरळसोटी होते! हे टाळण्यासाठी स्त्रीने नियमित एरोबिक्स, झुम्बा डान्स, कार्डीओ, जॉगिंग करणे आवश्यक आहे. व्यायाम आठवड्यातून किमान पाचच दिवस केला तरी स्त्री आपला कमनीय बांधा शेवटपर्यंत टिकवून ठेऊ शकते.
५)योनीशुष्कता--  तारुण्यात भरुभरून कामसलील पाझरणारी योनी चाळीशीनंतर कोरडी पडू लागते. हा स्त्री शरीरातील कमी होत जाणाऱ्या स्त्री-संप्रेरकांचा परिणाम असतो. योग्य कामोत्तेजना मिळाली तरच कामसलील स्रवून संभोग आनंददायी ठरतो. योनी शुष्कता असल्यास व्हॅसेलिनजेली किंवा तत्सम वंगणयुक्त मलम योनीद्वारात आणि योनी मार्गात लावून संभोग केल्यास लिंग घर्षणाचा त्रास होणार नाही.
फूल कोमजत असले तरी मधुर फळ देऊन जात असते हे पुरुषाने लक्षात ठेवल्यास स्त्री-सौंदर्यासाठी हपापलेपणा त्याच्या अंगात संचारणार नाही!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in 

षंढत्वाचे कारणही स्त्रीच...!

षंढत्वाचे कारणही स्त्रीच...!

स्त्रीला पाहिले की पुरुष तिच्या सहवासाच्या नुसत्या कल्पनेनेही उत्तेजित होतो. त्याचे लिंग लगेच ताठरते. त्याला संभोग आवश्यक वाटू लागतो. तशी मनाची तयारी झालेली असते. परन्तु पुरुषाची ही इच्छा स्त्रीच्या मनीध्यानीही नसते. तिला प्रणायोत्सुक करून कामोद्दीपित करेपर्यंत पुरुष कमालीचा अधीर झालेला असतो आणि जेव्हा स्त्री तयार झालेली असते तेव्हा प्रत्यक्ष संभोगाच्यावेळीच पुरुषाने उच्चतम पायरी गाठलेली असल्याने त्याची विर्यच्युती होऊन जाते. लिंग शिथिल पडू लागते व तो हिरमुसतो. पण याचवेळी कामातुर झालेली स्त्री त्याची ही गळालेली अवस्था पाहून सामोपचाराने घेते की त्याच्यावर आगपाखड करते यावर पुरुषाचे शीघ्रपतन किती काळ टिकणार हे अवलंबून असते. समजूतदार स्त्रिया आज नही तो कल सही असे समजावून पुरुषाला धीर देतात, त्याला शीघ्रपतनावर काबू मिळविण्यात मदत करतात तर काही स्त्रिया तू नही तो और सही म्हणत बंडखोरी करतात, पुरुषाला हिणवतात, त्याच्यावर नामर्दपणाचा शिक्का मारून त्याची अवहेलना करतात. अशा असमाधानी स्त्रियाच पुरुषाच्या षंढत्वाला कारणीभूत ठरतात. –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)पहिला सेक्स कोणत्याही पुरुषासाठी यशस्वी ठरत नसतो. पुरुषाची कामेच्छा स्त्री पेक्षा पाचपटीने अधिक असल्याने तो जसा लवकर पेटतो तसाच लवकर विझतोही! स्त्री सहवासाच्या कल्पनारम्य पायऱ्या त्याने मनातून पूर्ण केलेल्या असल्याने प्रत्यक्ष संभोगावेळी त्याची विर्यच्युती होऊन जाते. हे टाळण्यासाठी स्त्रीने आपली कामोत्तेजक स्थळे कोणती आहेत ते पुरुषाला स्पष्ट सांगून त्याच्या बरोबरीने उत्तेजित व्हावे व दोघांचाही कामतृप्ती क्षण जवळ आणावा.
२)काही स्त्रियांना पहिल्या सेक्सची अनिवार भीती वाटत असते. त्यामुळे त्या पुरुषाला सेक्स करण्यास मज्जाव करतात. उत्तेजित झालेला पुरुष स्त्रीच्या नकाराने हिरमुसला होतो व त्याचे ताठरलेले लिंग स्त्रीच्या नकाराने क्षणात शिथिल होऊन जाते. स्त्रीने पहिल्या संभोगाची भीती मनातून काढून टाकून पुरुषाला योनीमार्गाचे स्थान व्यवस्थित दाखवून तिथे लिंग प्रवेशित करण्यात मदत करावी.
३)काही स्त्रियांना सेक्सची घृणा निर्माण झालेली असते. सेक्स म्हणजे पाप अशा संस्कारांनी ती पिचलेली असते. अशा स्त्रिया पुरुषाला जवळ येऊ देत नाहीत. त्यामुळे पुरुषाला त्याचा नैसर्गिक हक्क गाजवता येत नाही व तो लिंगाच्या योनीप्रवेशापासून वंचित राहतो, अशा उपाशी पुरुषाला शीघ्रपतनाचा त्रास जडण्याचा संभव असतो. स्त्रीचे योग्य प्रकारे समुपदेशन करून तिच्या मनातील सेक्स विषयक घृणा दूर करावी लागते.
४)काही स्त्रियांना बालपणीच्या अत्याचाराच्या घटना आठवत राहतात व पुरुषाशी सेक्स करतांना अशा स्त्रीची योनी आपोआप आकुंचित होते, या प्रतिक्षिप्त क्रियेला ‘योनी आकर्ष’ म्हणतात. योनिभगोष्ठ गच्च आवळले जाऊन आतील स्नायू योनिद्वार घट्ट बंद करून घेतात. परिणामी योनीत लिंगप्रवेश होऊच शकत नाही. मग पुरुषाला निराशा येते व त्याच्यातील लैंगिक शिथिलता वाढते. अशा स्त्रीचे समुपदेशन करून तिच्या मनातील भीती दूर करून तिला सेक्स साठी तयार करावे लागते.
५)कोणताही पुरुष पहिल्या संभोगासाठी प्राविण्य मिळवून आलेला नसतो. हे स्त्रीने आवर्जून लक्षात घेतले पाहिजे. लहान मुलाला जसे एक अक्षर बोलता येते नंतर दोन अक्षरी शब्द तो बोलू लागतो, तद्नंतर त्याला तीन अक्षरी शब्द उच्चारता येतात, मग तो छोटीछोटी वाक्ये बोलू लागतो अगदी तसेच पुरुषाला सेक्स शिकावा लागतो. स्त्रीचे शरीर कोणत्याही पुरुषाला पाठ नसते. योनिद्वार नेमके कुठे आहे हे त्याला पहिल्यावेळी अजिबात सापडत नसते. स्त्रीचा परमोच्च क्षण कधी येतो आणि आपला विर्यच्युती क्षण कधी येतो हे त्याला कळत नसते, तर ते अनुभवाने, सरावाने शिकावेच लागते. पुरुषाचा पहिला प्रयत्न हमखास फसतो म्हणून त्याच्यावर षंढत्वाचे लेबल लावून त्याची प्रतारणा सुज्ञ स्त्रीने कदापि करू नये हीच अपेक्षा!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in

प्रसूतीनंतरचा संभोग...

प्रसूतीनंतरचा संभोग...

सुई जाणाऱ्या छिद्रातून दाभण घातली तर माया मोठी होते आणि त्यापुढे सुई पिटुकली भासते. जास्त वापर झाला की नट-बोल्टची दातेरी बाजू झिजते, मऊ होते, गुळगुळीत होते आणि नट विनासायास भसकन आत बाहेर करता येतो. ओढ्याला जर महापूर येऊन गेला तर त्याचे पात्र रुंद होऊन पूर्वीच्या ओढ्याची धार चिमुकली वाटू लागते. तसेच स्त्रीच्या योनीचे असते. नॉर्मल प्रसूती झाली की स्त्रीची योनी पहिल्यापेक्षा कमालीची रुंदावते आणि आडात पाणी शेंदणाऱ्याला विहिरीत घुसल्यागत वाटते! –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com
१)नॉर्मल प्रसूती होतांना योनीचे द्वार अधिकाधिक विलग होऊन शिथिल होते. परिणामी आतील व्यास वाढलेला आढळून येतो. त्यानंतर होणाऱ्या प्रत्येक सेक्स दरम्यान पुरुषाला हा ‘मोकळे’पणा जाणवत राहतो. त्याला म्हणावा तितका ‘घट्ट’ कामानंद प्राप्त होत नाही.
२)शिस्नावर दाब पडत गेला तरच ते स्फुरण पावत असते. योनीची रचना अशी असते की लिंगावर चोहोबाजूंनी घट्ट दाब पडून ते अधिक विस्फारित होईल, अधिक मोठे व लांब होईल. परंतु प्रसूतीनंतर योनीचा दाब म्हणावा तितका पडत नाही व पुरुषाला योनीमार्ग रुंदावल्याचे समजून चुकते. लिंगावर दाब येण्याने मिळणारा मैथुनानंद पुरुषाला प्राप्त होत नाही. आखीव रेखीव खिडकीत रमण्याची सवय असणाऱ्या लिंगाला योनीस पडलेले हे ‘भगदाड’ अजिबात रुचत नाही!
३)यावर उपाय म्हणून स्त्रीने सेक्सदरम्यान आपल्या मांड्या प्रमाणाबाहेर विलग करू नयेत. शिस्नावर योनीभागोष्ठांचा कसोशीने दाब देण्याचा प्रयत्न करावा. लिंग आत येताच चारही बाजूंनी योनीमार्ग आवळून ठेवावा म्हणजे शिस्नाचे स्फुरण जास्त प्रमाणात होऊन पुरुषाला योनी रुंदावल्याचे जाणवणार नाही.
४)योनीमार्ग खूपच रुंदावला असल्यास मांड्या विलग करून होणारा सेक्स शक्यतो टाळावा. मांड्या विलग केल्याने योनीची रुंदी स्पष्ट जाणवते व शिस्नावर दाब न पडल्याने त्याची कामोत्तेजना कमी प्रमाणात होऊन सेक्सचा आनंद दोघांनाही लुटता येत नाही. मांड्या विलग करून सेक्स करण्यापेक्षा जुळवून केल्यास शिस्नावर यथोचित दाब पडतो व पुरुषाला मैथुनानंद घेता येतो. एका कुशीवर वळून पुढील बाजूने किंवा मागील बाजूने लिंगाचा योनीप्रवेश होऊ द्यावा, या आसनाने सुद्धा शिस्नावर दाब पडू लागतो.
५)काही वेळा नॉर्मल प्रसूती करतांना डॉक्टर योनीचा छेद घेऊन नंतर शिवतात. त्यामुळे प्रसूतीनंतरचे काही महिने संभोगाच्यावेळी स्त्रीला योनीच्या खालील बाजूस शिस्नाचे घर्षण होतांना कमालीच्या वेदना होऊ शकतात. त्यामुळे पुरुषाला बळजबरी न करता बेताबेताने सेक्स करण्याचे तंत्र अवलंबावे लागते.
६)सिझेरियन झालेल्या स्त्रीची योनी पहिल्यासारखीच घट्ट असल्याने प्रसुतीनंतरचा सेक्स पुरुषाला पहिल्यासारखाच आनंददायी ठरतो. मात्र ओटीपोटावर टाके असल्याने खालून धक्के देतांना ओटीपोटाचे स्नायू पहिल्यासारखे जोरकस काम करू शकत नाहीत हेही तितकेच खरे असते!
७)प्रसूती नंतर जशी योनी आकाराने बदलते तसेच स्तनांचा आकार देखील कमी जास्त प्रमाणात बदललेला आढळतो. स्त्री बाळाला अंगावर पाजत असेल तर सेक्सच्या वेळी स्त्रीच्या स्तनाग्रांचे बोटांनी कामोद्दीपन करावे. स्तनमर्दन व स्तनचूषण टाळावे, तोंडात दूध पडण्याची शक्यता वाढते!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspt.in

पहिली रात्र निराशाजनकच...

पहिली रात्र निराशाजनकच...

चित्रपटात दाखवतात त्याप्रमाणे पहिली रात्र शृंगारिक जरूर असते पण सेक्सच्या बाबतीत मात्र हमखास निराशाजनक ठरते. पहिल्या रात्रीची शृंगार घटिका नवदाम्पत्यांसाठी हुरहूर लावणारी, थरथर करवणारी, उन्मादक जरी असली तरी त्या रात्री सेक्स यशस्वी होतोच असे नाही. एक मात्र सांगता येईल की सध्याच्या माहिती तंत्रज्ञानाच्या परिस्फोटामुळे सेक्स म्हणजे योनीत लिंगाचा होणारा प्रवेश इतकी माहिती प्रत्येक पुरुषाला झालेली असल्यामुळे तो तसा प्रयत्न जरूर करतो. पूर्वीच्या तुलनेत आजचा पुरुष काही प्रमाणात निश्चित ‘काम’प्रवीण झालेला आढळतो. लग्नाआधीच त्याला सेक्सची परिभाषा वाचायला, पाहायला (कदाचित अनुभवायला देखील!) मिळालेली असते. स्त्रीची देखील काहीअंशी तसेच आहे. तिलाही सेक्स म्हणजे अमुक तमुक असे मोघम माहितीऐवजी इंटरनेटमुळे थेट माहिती प्राप्त झालेली असते. नववधू देखील सेक्सबाबत जागरूक असल्याचे काही पाहणीत आढळले आहे. तरीही किमान सत्तर टक्के जोडपी पहिल्या रात्रीनंतर निराश, हताश आणि अगतिक झालेले असतात. नेमके काय चुकते? काय घडते पहिल्या रात्री? पहिल्या यशस्वी रात्रीसाठी काही उपाय योजता येतील का? –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)जशी आपल्याला टांग मारताच सायकल चालवता येत नाही अगदी तसेच सेक्सचे असते. चुकत, माकत, पडत, उठत सेक्स शिकावा लागतो. हे स्त्री-पुरुष दोघांनी कायम लक्षात ठेवावे. याविषयी सविस्तर चर्चा पुढील भागात होईलच.
२)लगीनघाई मुळे दोघेही थकलेले असतात. तेव्हा सेक्स यशस्वी करायचाच असा अट्टहास नसावा. वधू लाजेस्तव लगेच सर्व काही म्हणेल तसे करणार नाही हे पुरुषाने ध्यानात ठेवावे. कळीच्या पाकळ्या हळूहळू उमलल्या शिवाय भ्रमराला आत शिरता येत नाही. तसेच स्त्रीची हळूहळू तयारी झाल्याशिवाय योनीदर्शन होत नसते!
३)पहिल्या रात्री फक्त प्रणयाला महत्त्व द्यावे. प्रत्यक्ष सेक्स शक्यतो टाळावा. कारण दोघांना एकमेकांच्या शरीराची मनाची ओळख तत्पूर्वी झालेली नसते. अनोळखी पुरुषाला स्त्री कधीच सर्वस्व बहाल करू शकत नाही. जरी तो नवरा असला तरी पहिल्या रात्री सेक्ससाठी स्त्री बहुधा राजी नसते. तिला तयार करावे लागते. सळई तापविल्याशिवाय वाकवता येत नाही तसेच इस्त्री काय किंवा स्त्री काय गरम केल्याशिवाय ‘काम’ देत नाही!
४)स्त्रीला पहिल्या संभोगाची खूपच भीती वाटत असते. मैत्रिणीकडून तिला भलतेसलते समजलेले असते. पहिल्या संभोगाच्यावेळी योनी विदीर्ण होऊन रक्तस्त्राव होतो, खूप दुखते, त्रास होतो, युरीन इन्फेक्शन होते... अशा अनेक गैरसमजाने ती सैरभैर झालेली असते. पहिली रात्र म्हणजे स्त्रीच्या दृष्टीने कठीण परीक्षाच असते हे पुरुषाने समजावून घेऊन स्त्रीला पेपर सोपा करून द्यावा किंवा प्रसंगी कॉपी पुरुवून तिला पास करून घ्यावे!
५)पहिल्या रात्री दोघांनीही बेडवर जाण्यापूर्वी सुगंधित साबणाने अंघोळ करावी. काखा आणि जांघेतील शेव्हिंग न चुकता करावे. अंगावरील प्रत्येक कोपऱ्यात मंद सुवासिक गंधाचा डीओ किंवा सेंट मारावा. बेड सुगंधी फुलांनी सजवलेले असावे. गाठी सहज सुटतील अशी नाईटी असावी नाहीतर सगळी रात्र गाठी सोडविण्यात जायची!
६)पुरुषाने सुद्धा सेक्स पेक्षा प्रणयाकडे, कामक्रीडेकडे अधिक लक्ष द्यावे. सर्वांगाची चुंबने, मोहक स्पर्श, चावट जोक्स, पांचट किस्से सांगून स्त्रीला अधीर करावे. तिच्या संमतीबिगर सेक्स करू नये. तिची सहमती मिळाली की पुरेशा उजेडात योनिद्वार पहावे, एखादे बोट हळूवार आत सारून योनीची सेक्स साठी परीक्षा करावी. मगच ताठरलेल्या लिंगाला दमादमाने आत सारावे. सुईत दोरा ओवतांना हळूहळू अंदाज घेतच ओवावा लागतो, भसकन ओवण्याचा प्रयत्न केल्यास तो भलतीकडेच जातो हे लक्षात ठेवावे.
७)एकमेकांच्या गुह्यअंगांची ओळख करून घ्यावी. शिस्न कसे ताठरत जाते, पूर्ण उन्नत झाल्यावर ते किती मोठे व कसे दिसते हे स्त्रीला आवर्जून दाखवावे, तिला हातात घेऊन ते किती मांसल आहे हेही दाबून पहावयास लावावे. म्हणजे स्त्रीची भीती काहीशी कमी होईल. स्त्रीने आपली योनी पुरुषाला समजावून द्यावी. पुरेशा उजेडात पुरुषाला योनीच्या पाकळ्या विलग करून योनिद्वार बोटांनी दाखवावे, शिस्निका दाखवावी, कुठे शिस्न आत न्यावे ते दर्शवावे. म्हणजे पहिला सेक्स हमखास यशस्वी होईल!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in

कामविश्व आणि ग्रंथसंपदा...

कामविश्व आणि ग्रंथसंपदा...

भारतीयांना कामविश्वाची ओळख खूप पूर्वीपासूनच होती. अशी आख्यायिका सांगितली जाते की ब्रह्मदेवाने धर्म अर्थ काम या तीन पुरुषार्थांचे विवेचन करणारा असा एक लक्ष अध्यायांचा ग्रंथ रचला. यातील कामविषयक कामशास्त्रासंबंधी रचना नंदीने एक हजार अध्यायांमध्ये केली. या ग्रंथाचा संक्षेप श्वेतकेतूने पाचशे अध्यायांत केला. श्वेतकेतूचा काल उपनिषदांचा म्हणजे इ.स.पूर्व सुमारे १५०० वर्षे हा आहे. म्हणजे आपले भारतीय कामशास्त्र फार पूर्वीच बहरात होते. याच श्वेतकेतूने स्वैर संभोगाची प्रथा बंद करून विवाहसंस्था स्थापन केली. या ग्रंथाचा संक्षेप बाभ्रव्याने फक्त दीडशे अध्यायांत केला. चौथ्या शतकात वात्सायनाने हा ग्रंथ अभ्यासून आणखीन संक्षिप्त ग्रंथ लिहिला तो म्हणजे- ‘कामसूत्रम’ तेराव्या शतकात यशोधर इंद्र्पाल याने कामसुत्रम वर जयमंगल नावाची टीका लिहिली. ती आजही कामविश्वाची उकल करण्यात माहीर ठरते! सोळाव्या शतकापर्यंत सुमारे नव्वद ग्रंथ कामशास्त्रासाठी लिहिले गेले. कोकशास्त्र उर्फ रतिरहस्य, रसमंजिरी, रतिमंजिरी, रतिशास्त्र, कंदर्पचूडामणी, कलाविधीतंत्र, कामप्रकाश, शृंगारतिलक, कामसार, रतिचंद्रिका, कुचुमारतंत्र इ. इ. चा प्रामुख्याने उल्लेख करता येईल. अकराव्या शतकातील खजुराहो, कार्ले नागार्जुनकोंडा, बदामी, अहिओले, भुवनेश्वर (१० वे शतक), मोढेरा, बेलूर, हळेबीड, कोणार्क (१३ वे शतक), विजयनगर येथील कोरीव लेण्यांमधून त्यावेळी प्रचलित असलेली कामसंहिता प्रदर्शित केलेली आहे. सोळाव्या शतकानंतर मात्र संस्कृत वाङ्मय लुप्त झाले आणि कामशास्त्र अश्लील ठरले!
पाश्चात्यांच्या कामविश्वाविषयीच्या ग्रंथासंबंधी बोलावयाचे झाल्यास ते उपनिषदांच्या काळी फारच मागासलेले म्हणावे लागतील. इ.स. पूर्व चौथ्या शतकात हिपॉक्रॅटीसने प्रजोत्पादनाविषयी माहिती दिली. गॅलनने तिसऱ्या शतकात कामविषयक मतप्रणालीवर प्रबंध लिहिला. रोमन साम्राज्य नष्ट झाल्यामुळे त्याने वैद्यकीय ज्ञानावर लिहिलेली दीडशे पुस्तके नष्ट झाली. नंतर थेट पंधराव्या शतकात लिओनार्डो दा विंची याने शरीररचनेची चित्रे काढली. सन १७९८ मध्ये थॉमस माल्थस याने संततिनियमन महत्वाचे आहे असे सांगितले. १८७२ मध्ये डॉ. चार्ल्स नोल्टन याने संततिनियमन विषयक माहितीपूर्ण पुस्तक लिहिले. मात्र तत्कालीन धर्मवेत्त्यांना ते मानवले नाही आणि नोल्टनला कारावास भोगावा लागला. अठराव्या शतकात युरोपात कामविषयक ज्ञानाची उर्मी निर्माण झाली. परंतु संभोग म्हणजे वीर्यनाश अशी चुकीची समजूत पसरली. धर्ममार्तंड आणि प्रशासन यांना कामविश्वाची संशोधनात्मक माहिती जनतेपर्यंत पोहचू द्यायची नव्हती. कारण धर्मवेत्त्यांना संभोगाबाबत उदासीनता आणि कमालीची घृणा वाटत होती. एकोणिसाव्या शतकापर्यंत कामविश्व अश्लील, घाणेरडे, अनैतिक आणि नीतिभ्रष्ट समजले जात होते. त्याबद्दल बोलणे, लिहिणे, वाचणे निषिद्ध मानले जात असे. त्याचा दुष्परिणाम असा झाला की नैसर्गिक कामप्रवृत्ती दाबून ठेवावी लागल्याने अनेक अपसमज, भीती जनमानसांत पसरली व काही कामसमस्या निर्माण झाल्या त्या आजही पहावयास मिळतात.
परंतु महत्वाची गोष्ट अशी की उपरोक्त संस्कृत वाङमय काय किंवा पाश्चात्यांचे ग्रंथ काय दोन्ही ठिकाणी पुरुषी वर्चस्व आढळून येत होते. स्त्रीच्या कामतृप्तिचा विचार झालेला नव्हता. पुरुषाच्या मैथुनानंदासाठीच अधिक प्रकारची संभोगसने, स्त्री शारीर वर्णन, पुरुष जास्त उद्दीपित होईल अशी वाक्ये वगैरे प्रकारे कामसाहित्य लिहिले जात असत. काळ बदलला आणि कामविश्व देखील बदलत राहिले.
विसाव्या शतकापासून मात्र कामविश्वाचा अभ्यास अधिक सखोलपणे होऊ लागला. ऑस्ट्रियातील चेताशास्त्रज्ञ डॉ. सिग्मंड फ्रॉईड हा कामविज्ञानाचा आद्य प्रणेता म्हणावा लागेल. त्याने एकूण २४ ग्रंथ लिहिले. हॅवेलॉक एलीस याने सेक्स विषयक मनोविश्लेषणात्मक असे सात खंड लिहिले. परंतु ते ग्रंथ अश्लील ठरवून त्याला कैद झाली. १९३५ मध्ये त्याची पुस्तके केवळ डॉक्टरांनीच वाचण्यास मुभा देण्यात आली. त्यानंतर इव्हान ब्लॉक, मॅग्नस हर्शफिल्ड, विल्हेल्म राईक यांनी कामविश्वात मोलाची भर घातली. कामविज्ञानात क्रांती घडवून आणली ती आल्फ्रेड किन्से याने. त्याचा कालखंड १८९४ ते १९५६ असा आहे. आपले सहकारी पोमेरॉय व मार्टीन यांना सोबत घेऊन त्याने सतत दहा वर्षे संशोधन करून १८००० व्यक्तींच्या मुलाखती घेऊन १९४८ साली ‘सेक्श्युअल बिहेविअर ऑफ ह्युमन मेल’ आणि १९५३ साली ‘सेक्श्युअल बिहेवियर ऑफ ह्युमन फिमेल’ असे दोन ग्रंथ प्रसिध्द केले. त्यामुळे अंधारात असणारे हे कामविश्व उजेडात आले.
डॉ. विल्यम मास्टर्स आणि व्हर्जिनिया जॉन्सन या दाम्पत्याने लैंगिक संशोधनात मोलाची कामगिरी बजावली. त्यांनी स्वयंसेवक म्हणून आलेल्या जोडीदारांना प्रत्येकी तीस डॉलर्स देऊन प्रयोगशाळेत संभोगक्रिया घडवून आणली. अध्यायावत उपकरणे आणि कॅमेरे वापरून काही निष्कर्ष काढले, नोंदी केल्या, लैंगिक बदल नमूद करून घेतले. कृत्रिम शिस्नात कॅमेरा बसवून योनीत होणारी स्थित्यंतरे अभ्यासली. १९६६ मध्ये या दांपत्याने ‘ह्युमन सेक्श्युअल रिस्पॉन्स’ हा महत्वपूर्ण ग्रंथ लिहिला. त्यानंतर लैंगिक असमर्थता आणि समस्या असणाऱ्या विवाहित जोडप्यांवर संशोधन व चिकित्सा करून १९७० मध्ये ‘ह्युमन सेक्श्युअल इंडेक्युसी’ हा दुसरा ग्रंथ प्रकाशित केला. त्यानंतर जॉन मनी यांनी कामविश्वात आणखी मोलाची भर घालत लिंग-ओळख, लिंग-भूमिका, काम-आराखडा हे कामप्रवृत्तीच्या विकासातील असणारे महत्वाचे टप्पे जगासमोर ठेवले.
अशाप्रकारे कामविश्व आपल्यासमोर खुले झालेले असतांना त्याबद्दल विनाकारण बाऊ करून घेऊन किंवा ते ज्ञान म्हणजे अश्लील समजून आपले लैंगिक वर्तन समजून न घेता संसाराचा गाडा यशस्वी ‘कामा’शिवाय ओढत राहणे कितपत योग्य आहे?
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com 

लग्न- स्त्रीचा एक जुगार...!

लग्न- स्त्रीचा एक जुगार...!
नारळ फोडण्याआधी कसा निघेल याचा अंदाज देता येत नाही. पपईचं देखणं फूल नर आहे की मादी, ते फळ देईल की नाही याचा भरोसा नसतो. तसेच लग्नाआधी नवरा कसा निघेल याचा नेम नसतो. ठरवून केलेल्या लग्नामुळे पुरुषाचे ‘सगळे’ वर्तन विचारपूस करून जाणून घेता येत परंतु त्याचे ‘लैंगिक’ वर्तन कसे आहे? त्याच्या सेक्सबाबतच्या भावना कशा आहेत? तो संभोगापूर्वी प्रणय रंगवू शकतो का? याचे काडीमात्रही ज्ञान प्रचलित लग्नसंस्थेत जाणून घेता येत नाही. विवाहपूर्व समुपदेशन ही काळाची गरज असतांना अनेक पुरुष सेक्सविषयक शास्त्रीय ज्ञान जाणून घेण्याची जिज्ञासा अजिबात बाळगत नाहीत, हीच खरी वैवाहिक जीवनाची शोकांतिका ठरते. –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
पुरुष वयात आल्यावर त्याच्या लैंगिक भावना स्फोटक असतात. थोड्याशा उत्तेजनेनेदेखील तो कामोत्सुक होतो. मग हस्तमैथुन किंवा स्वप्नदोष या ‘नैसर्गिकक्रिया’ अपोआप घडून येतात. काही पुरुष हस्तमैथुन किंवा स्वप्नदोष झाल्यावर निराश होतात. त्यांना वीर्यनाश झाला म्हणजे अशक्तपणा येईल असे वाटू लागते. मग ते हस्तमैथुन टाळू लागतात. हस्तमैथुन आणि स्वप्नदोष या पूर्णतया नैसर्गिकक्रिया असल्याने त्याबाबत बाऊ करून घेण्याचे कारण नसते. पण असा निराशाजनक विचार केल्याने त्याचा परिणाम भावी लैंगिक संबंधावर होऊ शकतो.
लग्नापूर्वी पुरुषाने सेक्स नेमका कसा करावा याचे शास्त्रीय ज्ञान घेतले नसेल तर त्याची अवस्था अंधारात चाचपडनाऱ्या योद्ध्यासारखी होते. भलत्याच प्रकारे सेक्स करून स्त्रीचा रोष पत्करावा लागतो. स्त्रीला व्यवस्थित तयार केले गेले नाही तर कामसलील न स्त्रवल्यामुळे संभोग कष्टप्रद होतो. काही पुरुष पोर्नफिल्म पाहून तसेच करू पाहतात, जे की अवास्तव आणि अनैसर्गिक असते. मुळात स्त्रीला असा द्राविडी डोंबारकीचा संभोग असह्य होत असतो पण तिला निमूट सहन करावे लागते.
शीघ्रपतन हे प्रथम संभोगाच्यावेळी हटकून होतच असते. पुरुष कामोद्दीपित लवकर होत असल्याने उच्च क्षणाच्या संवेदना त्याने मानसिकपातळीवरच पूर्ण केलेल्या असतात आणि मग शिस्नाला योनीचा स्पर्श होताच विर्यच्युती होऊन जाते. असे झाल्याने तो हिरमुसतो परिणामी आपल्यात काहीतरी कमी असल्याची भावना बळावते आणि पुढील वैवाहिक जीवनात अडचणी निर्माण होऊ शकतात. यावर उपाय काय आहेत ते शीघ्रपतन या शीर्षकाखाली  नमूद केले आहेतच.
काही पुरुषांना सेक्स बाबत मुळीच आकर्षण वाटत नसते. पौरुष हार्मोन्सच्या कमतरतेमुळे हे घडू शकते. पण बहुदा हे कारण नगण्य असून प्रमुख कारण मानसिकतेत दडलेले आढळते. स्त्री विषयी ओढ वाटली तरच पुरुष उत्तेजित होऊ शकतो. अशा धीम्या गतीच्या पुरुषाला कामोत्सुक करण्यासाठी स्त्रीला कामचतुराई दाखवावी लागते. परंतु तिचा बेडवरील अर्धाधिक वेळ पुरुषाला उत्तेजित करण्यात जातो तोवर तिची उत्तेजना संपत आलेली असते. अशावेळी दोघांचे वैवाहिक समुपदेशन करणे गरजेचे ठरते.
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

लिव्ह इन रिलेशनशिप आणि सेक्स...

लिव्ह इन रिलेशनशिप आणि सेक्स...
आजची उपवर जोडपी(?) लिव्ह इन रिलेशनशिप मध्ये राहण्यास पसंती देतात. लिव्ह इन चा सोपा अर्थ म्हणजे- ‘पटलं तर आयुष्यभर एकत्र राहू, नाहीतर दुसरा जोडीदार आहेच!’ त्या दुसऱ्या व्यक्तीसोबतही काही वर्षे लिव्ह इन मध्ये राहून पुन्हा तिसरा जोडीदार निवडायचा! पुरोगामी विचारवेत्त्यांना वरवर ही स्त्री-पुरुषांची ‘चंगळ’ वाटते आहे, परंतु ते खरेच तसे आहे का? ‘लिव्ह इन’ मध्ये नेमकं काय घडलं पाहिजे? स्त्रीला किंवा पुरुषाला ‘लिव्ह इन’चा लळा का लागावा? ‘लिव्ह इन’मध्ये सेक्स महत्वाची भूमिका बजावेल का? लिव्ह इन मधील सेक्स कसा असतो? इत्यादी प्रश्नांची उकल करून घेणे गरजेचे आहे. –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
इंटरनेटमुळे माहितीचे मायाजाल खुले झाले, सोशल आणि ग्लोबल होत होत स्त्री-पुरुष नको तितके अधिक जवळ येत गेले. आवडी निवडी तर समजू लागल्याच पण त्याही पुढे जाऊन सहवास कसा असेल, त्याचा किंवा तिचा शारीरिक स्पर्श कसा असेल, लैंगिक भावना कशा व्यक्त होत असतील या गूढ ज्ञानाची जिज्ञासा उफाळून येऊ लागली. कधी कधी त्यावर मोकळेपणाने चर्चासुद्धा करता येऊ लागली. चर्चा झालीच आहे तर अनुभव का नको घ्यायला? आणि अशा स्फोटक क्षणी स्त्री-पुरुष कोणतेही सामाजिक बंधन न पाळता एकत्र राहणे पसंत करू लागले...
स्पर्धेच्या जगात जबाबदारी नको, पण आयुष्याचा सर्व अंगाने ‘उपभोग’ घेता यावा यावर उपाय म्हणून लिव्ह इन ला उत्तेजना मिळाली. स्त्री आणि पुरुष दोघांनीही ही ‘नवी जीवनशैली’ अक्षरशः डोक्यावर घेतली. यामागील स्त्री-पुरुषांची मानसिकता जरी वेगळी असली तरी धागा एकच आहे... तो म्हणजे ‘विनापाश सुखोपभोग!’ एका रुममध्ये मित्र मित्र राहतात, मैत्रिणी मैत्रिणी राहतात मग स्त्री-पुरुष का नाही? जुळली मने आणि तनेही तर राहतील आयुष्यभर सोबत, नाहीच पटले काही विचार तर दुसरा पर्याय निवडता येण्याची मुभा लिव्ह इन मध्ये आहेच! भारतीय संस्कृतीत एकदा सात फेरे घेतले की ते उलट फिरवता येत नाहीत, पुरेसे न ओळखलेल्या जोडीदारासोबत आयुष्य कंठावे लागते, असमाधानाचे ओझे वागवीत लग्नाचे जोखड ओढावे लागते. ही बंधने लिव्ह इन मध्ये अजिबात नाहीत. ‘इन लव्ह’ची जशी जंगी पार्टी देता येते तशीच सामोपचाराने घेतलेल्या ‘ब्रेकअप’ची सुद्धा देता येऊ लागली आहेच. त्याचेच पुढील प्रौढ स्वरूप म्हणजे लिव्ह इन रिलेशनशिप म्हणता येईल.
काही वर्षे स्त्री-पुरुष एकत्र राहणार म्हटल्यावर नैसर्गिक शारीरिक ओढ म्हणून संबंध येणे साहजिक आहे. लग्नापूर्वी स्त्री कोणत्याही नियोजित वराला तुझी माझ्यासोबतची लैंगिक आगळीक कशी असेल? तुझ्या सेक्सच्या भावना तू कशा व्यक्त करशील? तुला सेक्स कसा करायला आवडतो? अशी प्रश्नावली एकांतातसुद्धा विचारू शकत नसते. काम हा सुखी जीवनाचा पाया असूनही त्याकडे आपली विवाहसंस्था सोयीस्करपणे दुर्लक्ष करतांना आढळते. पदरी पडलं पवित्र झालं या नुसार वैवाहिक दाम्पत्ये जीवन रडतखडत जगतांना आढळतात. लिव्ह इन मध्ये मात्र सर्वच ‘विषय’ अंतर्भूत होतात. क्षुल्लक बाबी सुद्धा प्रत्यक्ष अनुभवास येतात, त्यामुळे या व्यक्तीशी आपले आयुष्यभर जमेल की नाही याचा अंदाज बांधता येतो. तसेच गुणदोषांचे सांगोपांग परीक्षण करून पुढील नियोजित वैवाहिक जीवनात कसे आचरण ठेवता येईल, लग्न झाल्यास कसे टिकवता येईल, स्वभाव पुरेपूर समजल्याने वादविवाद उद्भवल्यास कसे समजून घेता येईल, रुसवा कसा काढता येईल इ.इ.चा अगोदरच विचार करता येतो. हा लिव्ह इन चा फायदा म्हणावा लागेल.
माहितीचा परिस्फोट झाल्याने स्त्री सर्वंकष ज्ञानात पारंगत झालेली आहे. त्या ज्ञानात कामशास्त्रही अंतर्भूत झाल्यास नवल ते कोणते? पूर्वी अनेक विषयांनी अनभिज्ञ राहिलेली स्त्री आता सर्वच विषयांत रस घेतांना दिसते. याचाच परिपाक म्हणून लिव्ह इन कडे पहावे लागेल. विनापाश आवडीच्या पुरुषासोबत काही वर्षे एकत्र राहण्याचा निर्णय घेणे स्त्रीसाठी सोपी गोष्ट खचितच नाही. काय आहे तिची त्यामागील मानसिकता?
स्त्री शिक्षित झाली म्हणतांना तिलाही गुह्यज्ञानाचे आकर्षण आणि अत्माभिमान आलेला असणे साहजिक आहे. लैंगिक सुख फक्त पुरुषाने मिळवणे किंवा ती क्रिया फक्त पुरुषाच्या सुखासाठीच असते, स्त्रीने केवळ उपभोग्य वस्तू म्हणून त्यात सहभागी व्हावे या जुन्यापुराण्या कल्पना आजच्या स्त्रीने धुडकावून लावलेल्या आहेत. लिव्ह इन मध्ये राहून तिला हेच सूचित करावयाचे आहे की केवळ पुरुषाचे चांगले दिसणे वागणे, प्रथितयश असणे महत्वाचे नसून त्याचे लैंगिक वर्तन कसे आहे याचा अंदाज घेऊनच त्याच्याशी आयुष्यभर जगायचे की नाही याचा निर्णय ती स्वतः घेऊ शकणार आहे.
लिव्ह इन मध्ये असलेल्या पुरुषाला मात्र याबाबतीत नेहमीच सजग राहावे लागणार आहे. स्त्रीशी येणारा प्रत्येक शारीरिक संबंध यशस्वीच कसा होईल याचा प्रयत्न करण्याशिवाय त्याला गत्यंतर उरणार नाही. ती त्याच्यावर ‘सर्व’ बाजूंनी खुश झाली तरच त्याची राहणार आहे... अन्यथा लिव्ह इन साठी ‘दुसरी’ मिळणे देखील दुरापास्त होण्याची शक्यता असेल...!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

विवाहपूर्व शारीरिक संबंध...

विवाहपूर्व शारीरिक संबंध...
आजकाल प्रत्येक दिवशी अमुक तमुक ‘अल्पवयीन’ मुलीवर बलात्कार... अशा आशयाच्या बातम्या वर्तमानपत्रात आढळतात. ज्याप्रमाणे दोरा सुईत ओवतांना जर ती हलत राहिली तर तिच्या छिद्रात दोरा जाऊ शकत नाही, ज्याप्रमाणे एका हाताने टाळी वाजत नाही, ज्याप्रमाणे मांड्या आणि योनी उघडल्याशिवाय लिंगप्रवेश होऊ शकत नाही... त्याच प्रमाणे स्त्रीने सहकार्य केले नाही तर संभोग पूर्ण होऊ शकत नाही! बलात्कारात पुरुष जितका दोषी असतो, तितकीच स्त्रीसुद्धा असते, पण आपली न्यायव्यवस्था स्त्रीचे गुह्यत्व उघड झाले, तिचे शीलहनन झाले, तिचे चारित्र्य भंग पावले अशा मुद्द्यांतून पुरुषाला दोषी धरतात. वास्तविक पाहता पुरुषाचे सुद्धा शील हनन तिने केलेले असते. त्याचेही गुह्य भाग तिच्यालेखी उघडे पडलेले असतात. त्याचेही चारित्र्य भंग पावलेले असते. संभोगाची ओढ स्त्रीला लागल्यामुळेच तिने मांड्या आणि आपले गुह्यत्व पुरुषाला बहाल केलेले असते. तरीही बलात्कारित स्त्री मोकळी सुटते आणि तिच्यासह, तिच्या संमतीने, तिच्या यथोचित मान्यतेने संभोगाचा आनंद लुटू पाहणारा पुरुष मात्र गजाआड होतो! विवाहपूर्व शारीरिक संबंध स्त्रीला का हवासा वाटतो? तो कोणाशी घडून येऊ शकतो? त्यावेळी तिची मानसिकता काय असते? स्वतःला धुतल्या तांदळासारखी सिध्द करून ती पुरुषाला का दोषी धरू पाहते? –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com
वयात येणाऱ्या मुलींना लैंगिक आकर्षण आणि उत्सुकता शारीरिक संबंधाला अधीर करते. मूलतः अशी भावना पुरुषापेक्षा स्त्रीत खूपच कमी असली तरी तिला योग्य उत्तेजन लाभले की ती लैंगिक भावना बळावते. तरुण मुलाकडे मुली नैसर्गिकरीत्या आकर्षित होतात. त्याचे वागणे, बोलणे, आधार देणे, प्रेम करणे, साथ देणे अशा अनेक भावनांचे मिश्रण होऊन ती त्याच्याजवळ जाऊ लागते. प्रेमाची अपेक्षा ठेवूनच स्त्री पुरुषाकडे ओढली गेलेली असते. तिची नैसर्गिक मानसिकता हीच असते की पुरुषाने आपल्याला साथ द्यावी, अडीअडचणीत आपली सोबत करावी, आपल्याला आधार द्यावा. हे सर्व मिळू लागत असल्याची तिची खात्री झाली तर ती त्याच्या अधिक निकट जाते. मग उमलते स्पर्शांची भाषा... पुरुष त्यात जर माहीर असला तर स्त्री चटकन त्याच्या प्रेमालापात विरघळून सर्वस्व बहाल करून टाकते. पुढे येणाऱ्या हरेक प्रसंगांना पुरुष तोंड देण्यास समर्थ आहे असा तिचा गोड गैरसमज होऊन बसलेला असतो.
स्त्रिया नेहमी पुरुषाच्या ‘मधुर संभाषणाला’ फसतात, पुरुषाच्या ‘आमिषाला’ बळी पडतात, त्याने उभ्या केलेल्या ‘प्रेमळ देखाव्याला’ भुलतात! लाईन मारणे, गोंडा घोळणे, तिला आवडेल तेच करणे, यांनी स्त्री नाहीच मोहली तर दमात घेणे, भीती दाखवणे, बळजबरी करून वश करणे... हे सर्व प्रकार म्हणजे नरप्राण्यासाठी उपजत ‘लैंगिक ज्ञान’च असते! मुळात पुरुषाचे नैसर्गिक ‘काम’ स्वतःसारखा सजीव निर्माण करणे हेच असल्याने तो जरी प्रेम करीत असला, जरी स्त्रीची मनधरणी करीत असला, जरी तिला साथसोबत करण्याची भाषा आळवीत असला तरी त्याचे मूळ इप्सित केवळ ‘संभोग’ हेच असते! मात्र संभोगानंतर येणाऱ्या परिणामांना तो झिडकारून टाकतो. या विवाहपूर्व नात्याला तो बिलकुल बांधील नसतोच. आपण येणाऱ्या संकटांना जबाबदार नाही आहोत असे त्याचे अंतर्मन त्याला बजावीत आलेले असते. आपले ‘काम’ साधायचे आणि पुढील ‘भोग’ स्त्रीवर सोपवून मोकळे व्हायचे हीच नैसर्गिक नरप्राण्याची जन्मजात प्रेरणा असते!
स्त्रीला मात्र त्याच्याकडून प्रेम हवे असते, संभोग अपेक्षित नसतो. परंतु आपण त्याला आपले सर्वस्व बहाल केले तर तो आधार देईल, प्रेम देईल, आपल्याला काय हवे काय नको ते पाहील... अशी भाबडी आशा तिच्या मनात रुंजी घालत असते. म्हणून विवाहपूर्व शारीरिक संबंध प्रस्थापित होतो. अशा संभोगाला तिची संमती असते पण केवळ प्रेम मिळविणे इतकीच तिची अपेक्षा असते. संभोगानंतर जर मिळणारे प्रेम कमी झाले तर स्त्री अवस्थ होते व त्या निराधार मानसिकतेतून पुरुषाने मला लुटले असा कांगावा करून मोकळी होते.
निसर्गातील नर प्राणी मादीवर हुकुमत गाजविण्यासाठी जसा इतर नरांचा प्रतिकार करतो, इतरांना हुसकावून लावतो, प्रसंगी युध्द करतो तद्वत पुरुष सुद्धा स्त्रीसाठी झगडतात. अनायासे तिने दुसऱ्या पुरुषाने लुटल्याचा केलेला आरोप इतरांच्या पथ्यावर पडून ते संबंधित लुटारूला यथेच्छ बदडून एकप्रकारे आपला निषेधच नोंदवीत असतात. ‘आम्हांला मिळाले नाही तू ते घेतले.. मग खा आता मार!’ असा एकंदर छुपा सूर हात साफ करून घेणाऱ्यांचा असतो. म्हणून विवाहपूर्व संबंध पुरुषासाठी जरी ‘मर्दुमकी’ असली तरी स्त्रीसाठी मात्र ‘नामुष्कीजनक गोष्ट’ ठरते!
--भोगगुरू कामदेव.  kaamvishva.blogspot.in

वयानुरूप स्त्री-पुरुषातील सेक्स...

वयानुरूप स्त्री-पुरुषातील सेक्स...

कामवासना ही प्रत्येक स्त्री-पुरुषाच्या शेवटपर्यंत टिकून राहते. व्यक्तीच्या वयानुसार व लिंगानुसार कामवासनेचा दर्जा, तीव्रता यात फरक पडतांना आढळतो. कामवासना नेहमीच स्त्रीत पुरुषाच्या केवळ एकचतुर्थांश इतकीच असते. वयाच्या सतरा अठराव्या वर्षी पुरुषाची कामवासना अत्त्युच्च पातळीवर असते व त्यानंतर त्यात उतार पडत जातो. तसे स्त्रीत आढळत नाही. स्त्रीची कामोत्तेजना उच्च पातळीवर पंचवीस ते तीस या वयात आढळते. या वयात पुरुषाची कामेच्छा काहीशी कमी झाल्याने त्याला सेक्स नकोसा वाटतो तर स्त्रीची कामेच्छा अधिक असल्याने तिला संभोगाची आवड व असूया निर्माण झालेली असते. यात जो सुवर्णमध्य साधेल तोच वैवाहिक जीवनात यशस्वी ठरेल.
उतारवयात स्त्री-पुरुषांनी नियमित संभोग केल्यास संप्रेरकांची पातळी यथोचित राहून दीर्घायुष्य लाभते असे संशोधनाअंती स्पष्ट झाले आहेच. उतारवयात संभोग करणारे पुरुष अधिक जगतात असेही आढळून आलेले आहे!    --भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
जगविख्यात सेक्सतज्ञ ‘किन्से’ यांनी १२ हजार पुरुष व ८ हजार स्त्रियांची मुलाखत घेऊन वयानुसार स्त्री-पुरुषात होणाऱ्या सेक्स विषयी काही निष्कर्ष काढले ते नक्कीच अभ्यासण्याची गरज आहे.
१)-- वयात येईतो स्त्री-पुरुषाला फारशी कामेच्छा निर्माण होत नाही.
२)--  वयात आल्यानंतर स्त्री-पुरुषांची कामेच्छा वाढते मात्र पुरुषाची कामेच्छा स्त्रीच्या पाचपट अधिक असते. म्हणजेच पुरुष स्त्रीच्या पाचपट अधिक वेगाने उद्दीपित होत असतो.
३)--  वयात आल्यापासून रजोनिवृत्तीपर्यंत स्त्रीचा कामोद्दीपनाचा आलेख समांतर असतो. म्हणजे तिला वयात आल्यापासून प्रत्यक्ष संभोगाऐवजी प्रणयक्रीडा, प्रेम, सहवास यांचा हव्यास असतो. पुरुषाने स्तनमर्दन, स्तन चूषण, शिस्निका उत्पीडन यांचा वापर करून कामतृप्त करावे अशी तिची अपेक्षा असते. यातूनच स्त्रीला अधिक कामतृप्ती लाभत असते. याउलट पुरुषाला प्रत्यक्ष संभोगातूनच कामतृप्ती मिळते. हा फरक पुरुषाने आवर्जून लक्षात ठेऊन यातील सुवर्णमध्य गाठला की कामजीवन यशस्वी झाले असे म्हणावे लागेल.
४)--  स्त्री तिच्या तिशीत अधिक कामप्रवण झालेली असते तर पुरुष किंचित उताराला लागलेला असतो. तरीही त्याची कामोत्तेजना नेहमीच स्त्रीच्या पाचपट अधिक असल्याने तो तिला नक्कीच कामतृप्त करू शकतो. हे वय दोघांसाठी अधिक महत्वाचे ठरते. या वयात स्त्री कामतृप्तीसाठी अधीर झालेली असतांना पुरुषाने तिच्या कामतृप्तीकडे कानाडोळा करून चालत नाही. काही सेक्सतज्ञ प्रणयक्रीडा करून झाल्यांनतर उत्तेजित झालेल्या स्त्रीची हस्तमैथूनाने कामतृप्ती करून द्यावी आणि नंतर स्वतःची कामतृप्ती प्रत्यक्ष संभोगातून करून घ्यावी अशी सामोपचाराची उपचार पद्धती सुचवितात.
५)— रजोनिवृत्तीनंतर बहुतेक स्त्रिया संभोगासाठी राजी नसतात. याच वयात पुरुषाची देखील कामेच्छा कमी प्रमाणात येत असते. योनीमार्गात कामसलील पुरेसे तयार न होणे, योनीचे स्नायू लवचिक नसणे यांमुळे स्त्री संभोग नको म्हणते.
६)--  वय वाढत जाते तसे स्त्री-पुरुषातील कामेच्छा कमी निर्माण होतात. हे खरे असले तरी पुरुषाची कामेच्छा नेहमीच स्त्रीच्या पाचपट अधिक असल्याने तो साठीत सुद्धा सोळा वर्षीय तरुणीपेक्षा अधिक कामेच्छा बाळगून असतो. पुरुषाला योग्य संवेदना लाभल्या तर तो साठीत देखील परिणामकारक संभोग करू शकतो.
७)--  वयानुसार स्त्री-पुरुषातील कामेच्छा कमी अधिक आढळण्याचे कारण काय तर पुरुषाचे नैसर्गिक काम शुक्रजंतू गर्भाशयापर्यंत पोहचविणे हेच आहे, त्यामुळे त्याची कामेच्छा स्त्रीच्या पाचपट अधिक असते. याउलट स्त्रीला गर्भ पालन, गर्भ पोषण, मातृत्व, संगोपन ही नैसर्गिक कर्तव्ये पार पाडावयची असल्याने मुळात तिचा कल केवळ शुक्रजंतू सामावून घेण्याकडे असतो. संभोगक्रीडा कोणत्या प्रकारे केली, किती वेळ चालली, कितीवेळा घडून आली यात तिला बिलकुल स्वरस्य नसते. पुरुषाकडून प्रत्यक्ष संभोगापूर्वी मिळणारे प्रेम, आधार, प्रणय, आश्वासक साथ यांची गरज स्त्रीला अधिक भासते. कारण स्त्रीची नैसर्गिक प्रेरणाच मुळी मातृत्व या संकल्पनेभोवती एकवटलेली असते.
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

स्त्रीचे वय आणि सेक्स...

स्त्रीचे वय आणि सेक्स...

पुरुषाच्या कामवासनेत जसा उतार पडत जातो तसे स्त्रीचे नसते. तिची कामवृत्ती एकाच मार्गाने चाललेली आढळते. स्त्रीला प्रत्यक्ष संभोगातून मिळणाऱ्या कामतृप्तीऐवजी प्रणयाराधन, आलिंगन, चुंबन, प्रेमालाप, प्रणयक्रीडा, कामचेष्टा यातून अधिक आनंद प्राप्त होत असतो. स्त्रीची कामलालसा सर्वांगीण स्वरुपाची असते तर पुरुषाची कामलालसा केवळ लैंगिक स्वरुपाची असते. --भोगगुरू कामदेव.  kaamvishva.blogspot.in
लहान मुलींची कामविषयक संकल्पना अनभिज्ञ स्वरुपाची असते, त्यामुळे लहान मुलात आढळणारा लिंग ताठरता हा प्रकार मुलींमध्ये आढळत नाही.
मुली वयात येतांना त्यांची कामविषयाची उत्सुकता वाढते. ‘ते’ म्हणजे काय असते? इतकेच त्यांना जाणून घ्यायचे असते. त्याचा अनुभव मात्र नकोसा असतो. कारण त्यांना लैंगिक समागमाऐवजी भावनिक एकरूपता अधिक महत्वाची वाटते. या वयात कामोद्दीपनाची क्षमता आलेली नसते. त्यामुळे कामतृप्ती हा प्रकार सहसा आढळत नाही. तरुण पुरुषाप्रमाणे तरुण स्त्री हस्तमैथून करून कामतृप्ती अनुभवून घेतांना फारच क्वचितवेळा आढळते. त्यामुळे पुरुष या वयात जसा अनेक स्त्रियांवर प्रेम करू शकतो, तसे तरुण स्त्री फक्त एकाच तरुणावर प्रेम करतांना दिसते!
तरुण स्त्रीची पहिली रात्र बहुधा निराशाजनकच ठरते. कारण तत्पूर्वी तिला कामतृप्ती हा प्रकार अनुभवास आलेला नसतो. तिची ओढ कामक्रीडा, स्तनाग्रांचे उद्दीपन, शिस्निकेचे उत्पिडन अशातच असते. त्यातच तिला कामसुख अधिक लाभते.
वयाच्या वीस वर्षानंतरही स्त्रीला संभोगात रस वाटत नसतोच. प्रणयक्रीडा, संभोगपूर्व क्रीडा तिला अधिक भावतात. पुरुषाच्या मर्जीसाठी ती संभोग करते. या वयात पुरुष संभोगक्रिया उरकून झोपी जातो. स्त्री मात्र अर्ध्यातच राहते. ‘तू मला असे असे उत्तेजित करावेस..’ असे स्पष्ट सांगण्यास स्त्री कचरते किंवा तिला कामतृप्ती तितकीशी महत्वाची वाटत नसते. केवळ पुरुषाला हवे म्हणून ती संभोगात सहभागी होते.
तिशीतली स्त्री मात्र कामतृप्ती अनुभवण्यास कमालीची उत्सुक असल्याचे आढळते. अशावेळी तिची योग्य प्रकारे कामतृप्ती झाली नाही तर कलह उदभवू शकतो किंवा अतृप्त स्त्रीची मनोकायिक लक्षणे दिसू लागतात. याच वयात स्त्री बंडखोरी करून परपुरुषाकडे आकृष्ट होऊन त्याच्याकडून कामतृप्ती मिळवू पाहते. संभोगक्रीडेत तिला अधिक रस निर्माण होतो. म्हणून स्त्रीची तिशी तिच्या कामजीवनात महत्वाची ठरते. या वयात ती जोडीदाराकडून कामतृप्त होत असेल तर तिचे पुरुषाशी असणारे नाते अधिक घट्ट होण्यास मदत मिळते.
चाळीशीमध्ये स्त्रीच्या रजोनिवृत्तीला सुरुवात झालेली असते. मासिक पाळी थांबली की स्त्रीला संभोगात अजिबात स्वारस्य राहत नाही हा मोठा गैरसमज पुरुषांत पसरलेला आढळतो. यावेळीही स्त्रीला योग्यप्रकारे उत्तेजित केले तर तिला संभोग निश्चितच हवासा वाटू लागतो. एक बदल मात्र होतो की स्त्रीच्या योनीत कामसलील तयार होण्याचे प्रमाण काहीअंशी कमी झाल्याने संभोगासाठी पुरुषाने वंगणयुक्त जेली वापरणे क्रमप्राप्त ठरते.
पन्नाशीतील स्त्री संभोग टाळू पाहते, कारण योनिभगोष्ठ लवचिक राहिलेले नसतात, कामसलीलसुद्धा पुरेसे तयार होत नसते. परिणामी संभोग दुःसह ठरतो. शिवाय या वयात मुलेही मोठी झाल्याने त्यांचे करियर इत्यादी विवंचना स्त्रीला सतावत असतात. त्यामुळेही स्त्री संभोगाला नकार देते.
साठीतील स्त्री संभोगापेक्षा पुरुषाच्या सहवासात अधिक आनंद घेऊ पाहते. तसे पाहिले तर योग्य प्रकाराने उत्तेजित केल्यास आणि प्रत्यक्ष संभोगावेळी वंगणयुक्त जेलीचा वापर केल्यास स्त्रीला कामतृप्तीचा अनुभव घेता येतो. साठीनंतर स्त्रीने पुरुषासोबत निजू नये असा अलिखित नियम असल्याने स्त्रीकडून संभोग वर्ज्य मानला जातो, पण तरीही इच्छा निर्माण झाल्यास ती या वयात देखील संभोगाचा आनंद घेऊ शकते मात्र तो मर्यादित स्वरूपाचा राहतो हे नक्की.
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

वयानुसार पुरुषाचा सेक्स...

वयानुसार पुरुषाचा सेक्स...

जसे एखादे झाड नवी नवेली लेऊन डौलात तरारून येते आणि कालांतराने त्याची पाने गळून ते वठते... अगदी तसेच पुरुषाच्या कामवृत्तीचे वर्णन करता येईल. --भोगगुरु कामदेव.  kaamvishva. blogspot.in
बालपणात मुलाचे लिंग ताठ होत असते परंतु तो प्रभाव पुरुषी हार्मोन्सचा असतो. शिस्न ताठ होण्याचा लैंगिकतेशी काडीमात्र संबंध नसतो.
पुरुष वयात आला की त्याचे लिंग कामुक विचारांनी देखील पटकन ताठ होते कारण कामवासना जागृत होऊन ती लैंगिक अवयवात केंद्रित झालेली असते. वयाच्या अठराव्या वर्षी पुरुष चटकन कामोद्दीपित होतो. याच वयात कामुक स्वप्ने पडून क्वचित विर्यस्त्राव होऊन कामतृप्ती लाभते. तरुण मुलींचे आकर्षण वाढून संभोगाची अतीव इच्छा निर्माण होत असते. मग त्या इच्छेचा मान राखून हस्तमैथून केले जाते व कामतृप्ती घेता येण्याचा नैसर्गिक पायंडा असतो. या वयात लिंग तात्काळ उत्थान पावते. शिस्नाला हात लागला, कपडे घासले, तरुणीचा अंगाला स्पर्श झाला, कामुक विचार मनात आले तरी लगेच लिंग ताठरते. वीर्य उत्सर्जक स्नायूंचे कार्य अधिक प्रभावीपणे होत असल्याने वीर्याची पिचकारी बरीच लांबवर जाते. कामतृप्ती झाल्यावर लगेच पुन्हा लिंग ताठ होऊ शकते. हे वय पुरुषाच्या कामवृत्तीचा बहर असतो.  --भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
पुरुषाच्या तिशीमध्ये आठवड्यातून तीन-चार वेळा संभोग झाला तरी तो तृप्त होतो. कारण कामविषयक मोह जरासा कमी झालेला असतो. कामुक विचार मनात येणे कमी झालेले असते. तरीही संभोगाच्यावेळी शिस्न चटकन ताठ होते, कामतृप्तीनंतरही ताठरता काही काळ टिकून राहते. परंतु लागोपाठ दोन वेळा संभोग करण्यातली शक्ती नाहीशी झालेली असते. त्यामुळे एखादा पुरुष जर सांगत असेल की, ‘मी तर रोज रात्री तीन वेळा...’ तर ती निश्चितच अतिशयोक्ती असते!
वयाच्या चाळीशीत कामवासनेचा दर्जा कमी झालेला आढळतो. संभोग म्हणजे केवळ लैंगिक खेळ वाटत नाही तर स्त्रीच्या सर्वांगीण सहवासाची ओढ लागलेली असते. कामतृप्ती झालीच पाहिजे असे न वाटता केवळ स्त्रीचा नग्न सहवास हवा असतो!
वयाच्या पन्नाशीनंतर दोन संभोगातील अंतर खूपच वाढलेले दिसून येते. आठवड्यातून एकदा जरी संभोग केला तरी पुरुष तृप्त राहू शकतो. एकदा वीर्यच्युती झाली की पुढील एक ते दोन दिवस लिंगात ताठरता येत नाही. बळेच ताठ केल्यास तोंडात बोटे घालून विनाकारण उलटी आणल्याचा अनुभव येतो!
पन्नाशीत पूर्वीसारखी नग्न स्त्री पाहण्याने, कामुक विचार केल्याने लिंगात ताठरता येत नाही. शिस्न स्त्रीने हाताळले तरच ते ताठ होत जाते. ताठरता बऱ्यापैकी टिकून राहते मात्र विर्यच्युती अल्प प्रमाणात व क्षीण असते. वीर्य थेंबासारखे गळते. त्याची पिचकारी अजिबात उडत नसते. त्यामुळे पोर्न फिल्ममध्ये एखादा पन्नाशीचा पुरुष वीर्याची धार स्त्रीच्या मुखकमलावर फेकीत असला तर ती चक्क धूळफेक समजावी!
साठीत जसा काठीचा आधार घ्यावा लागतो तसेच लिंगताठ होण्यास देखील आधाराची गरज भासू लागते. बराच काळ झिम्मा फुगडी घातल्याशिवाय डाव रंगत नाही. खूप वेळ लिंग हाताळावे लागते तरच ते ताठर होते. पण ताठ झाले की बराचवेळ ताठरता टिकून राहते. उलट वीर्यस्त्राव व्हायला वेळच लागतो. त्यामुळे, “किती वेळ झटता? व्हा की बाजूला..” अशी म्हातारी म्हाताऱ्यावर कावण्याची शक्यता वाढलेली आढळते!
साठी नंतर मात्र गाडी डबघाईला आल्याचे जाणवते, परंतु गाडी पिक’अप’ नक्कीच घेऊ शकते. म्हणजे लिंग ताठ होण्यास कमालीचा जास्त वेळ लागत असला तरी ते ताठ मात्र होते आणि वीर्यच्युती होईपर्यंत ताठसुद्धा राहते. पण एकदा का वीर्यस्त्राव झाला की लगेचच ते ढिले पडून पुन्हा ताठ होण्यास किमान पंधरा दिवस वाट पहावी लागते! त्यामुळे म्हातारचळ लागण्याचा संभव वाढतो. म्हणजे केवळ स्त्रीच्या विविध अंगप्रत्यांगाला हाताळून कामानंद प्राप्त करावासा वाटू लागतो, लिंग ताठ होऊन संभोग करावा व कामतृप्ती करून घ्यावी ही अपेक्षा फारच थोड्या वृद्धाना जाणवते. हे खरे की, लिंगाची योग्य हाताळणी झाली, यथोचित संवेदना प्राप्त झाल्या तर शिस्न नक्कीच ताठ होतांना आढळते.
वृक्ष वठला तरी कोलमडून पडत नाही, तद्वत पुरुष थकला तरी त्याचे लिंग आयुष्याच्या शेवटपर्यंत ताठ होण्याची क्षमता टिकवून ठेवत असते!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

पक्षी-प्राणी-मानव आणि सेक्स...

पक्षी-प्राणी-मानव आणि सेक्स...

मैथून ही प्रत्येक चराचराची नैसर्गिक प्रेरणा असते. त्यायोगे त्यांना आपल्यासारखा सजीव निर्माण करण्याची उपजत उर्मी आलेली असते. म्हणूनच नर मादीच्या शोधात भटकत राहतात, कधीकधी मादी नराच्या शोधात फिरतांना आढळते. पक्षी प्राण्यांत जसे मैथून आढळते, तसे मनुष्यप्राण्यात असते का? नेमकी कोणती भिन्नता आणि कोणती साम्यता दोहोंच्या कामवृत्तीत आढळते? निसर्गातील मैथुनाचे सिंहावलोकन करून पुरुषाला काही टीप्स मिळू शकतील का? त्यांची माहिती मिळवून प्रत्यक्ष कामजीवनात चतुरतेने वापर करून सुखी वैवाहिक जीवन व्यतीत करता येईल का? –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)— पशु पक्षी आणि प्राण्यांमध्ये बहुतेकदा मैथून केले जाते. मैथून अनेकांशी अनेकवेळा केलेला संभोग असतो तर मानव प्राणी सहसा संभोग करतो. म्हणजे एकावेळी एकाच जोडीदाराशी सम्यक भोग (दोघांनाही कामतृप्ती लाभेल असे मैथून) ठेवतो. निसर्गातील नर नेहमी मादीवर कुरघोडी करून बळजबरीचा सेक्स करतांना आढळतो. मार्जार कुळातील नर मादीच्या मानगुटीवर चावा घेत मैथून करतो. तसेच काही कुक्कुटवर्गातील पक्षी मादीच्या डोक्यावरील पिसे चोचीने ओढून मैथून करतांना आढळतात. मादी राजी नसतांना तिला गनिमीकाव्याने पकडून मैथुनाला सज्ज करण्याचा हा प्रकार असतो. असा बळजबरीचा संभोग पुरुषाने स्त्रीशी केला तर तो मात्र गुन्हा ठरतो!
२)--  निसर्गात मैथूनाशी संबंधित काही विलोभनीय दृश्ये पहावयास मिळतात. मादीला मनवण्यासाठी नर हरतऱ्हेचे प्रयत्न करतांना दिसतात. सुगरणीचा नरपक्षी वैशिष्टपूर्ण खोपा बांधून मादीला आकर्षित करू पाहतो. तिला जे घरटे आवडेल म्हणजे ज्याची कला आवडेल त्याच्याशी ती संसार थाटते. पण हा नर पक्षी चलाखपणाही दाखवतो. तो एकापेक्षा अनेक खोपी बांधून जास्तीत जास्त आपलीच ‘चलती’ कशी राहील याकडे लक्ष देतांना आढळतो! इतरही प्राणी मादीला आकर्षित करण्यासाठी निरनिराळे आवाज काढतात, आपली बळकट काया, देखणे रंग, आपल्यातील कसब दर्शवितात. म्हणजेच पुरुषालादेखील आपल्या सदगुणांचे प्रदर्शन करून स्त्रीला आकृष्ट करता येते हे नक्की. ज्याच्याकडे वैभव आहे, जो वेलसेटल्ड आहे, ज्याच्याकडे गाडी-बंगला आहे, त्यालाच स्त्री डोळे झाकून पसंत करते हे त्रिवार नैसर्गिक सत्य आहे असेच म्हणावे लागेल. म्हणजेच पुरुषाने स्त्रीच्या स्वागताची जय्यत तयारी केल्याबिगर पुढे पाऊल टाकू नये असेच निसर्गाला सूचित करायचे तर नसेल ना?
३)--  मयूरनृत्य सर्वांना परिचित आहेच. ढगांना पाहून मोर नाचतो हे खरे नसून लांडोरीचा अनुनय करण्यासाठी तो पिसारा फुलवून आपले रंगीले वैभव प्रकट करीत तिला भुरळ पाडीत असतो. ज्या नराचा पदन्यास उत्तम, ज्याचे प्रणयाराधन डौलदार असते आणि जो नर आपले मोरपिसांचे वैभव दर्शवून डोळ्यांचे पारणे फेडू शकतो अशाच नराशी मादी जुगते. म्हणजे संभोगपूर्व क्रीडेला निसर्गात जितके महत्व आहे तितके पुरुषाने द्यायला हवे. कामक्रीडा केल्याशिवाय प्रत्यक्ष संभोग अजिबात करू नये, असा एकतर्फी संभोग ‘सम्यक’ भोग न राहता केवळ ‘उपभोग’ ठरतो.
४)--  निसर्गातील अनेक नर मादीसाठी घमासान लढाई करतांना दिसतात. त्यात जो जिंकेल तोच मादीला जुगतो. प्रसंगी कमकुवत नराला धाराशायी पडावे लागते. जो शक्तिमान, जो ताकतवर, जो सुदृढ असेल तोच मादीला जिंकू शकतो. पुरुषालासुद्धा स्वतःला सिध्द केल्याशिवाय बोहल्यावर चढता येत नाही, परिणामी स्त्रीवरही चढता येत नाही! विनोदाचा भाग सोडला तरी हे त्रिकालाबाधित सत्य आहेच की! पुरुषाकडे एखादातरी प्लस पॉईंट असायलाच हवा ज्यावर स्त्री अनुरक्त व्हावी. या स्पर्धेत जो टिकेल तोच स्त्री जिंकेल!
५)— बहुतेक प्राणी पक्षी मादीला मागील बाजूने जुगतांना दिसतात. त्यामुळे त्यांचे मैथून केवळ गर्भधारणेपुरतेच मर्यादित राहते. शिवाय मैथूनाचा कालावधी अत्यल्प असतो. पशु-पक्षी-प्राण्यांचे मैथून केवळ काही सेकंदेच चालू राहते. कामतृप्ती हा प्रकार मानवेतर प्राण्यांमध्ये आढळून येत नाही. म्हणून पुरुषाने अधिक सजग असणे गरजेचे आहे. स्त्री-पुरुषांचा संभोग हा काही मिनिटे ते काही तास चालत असल्याने त्यात विविधता असणे, पुरेसा प्रणय अंतर्भूत करणे आणि स्त्रीची कामोद्दीपित करणारी स्थाने लक्षात ठेवून आवर्जून त्यांचे उत्पीडन करणे आवश्यक ठरते. पुरुषाची आवड म्हणून तो श्वानानुनय संभोगासन म्हणजे डॉगी स्टाईल सेक्स करण्याची इच्छा बाळगतो. परंतु यात स्त्रीची शिस्निका जी की कामोद्दीपनाची सौदामिनी ठरते, तिचे उत्पीडन अजिबात होत नसल्याने स्त्रीला प्रत्यक्ष संभोगातून येणारी कामतृप्ती बिलकुल लाभत नाही.
--भोगगुरु कामदेव.  kaamvishva.blogspot.com

स्त्री-पुरुषाच्या 'काम'वृत्तीतील फरक..

स्त्री-पुरुषाच्या ‘काम’वृत्तीतील फरक...

स्त्री आणि पुरुष कामरूपी नाण्याच्या दोन बाजू होत. एक काटा असला तर दुसरा छापा असतो. ती कुलूप असते तर तो तिची चावी! शारीरिक ठेवणीत जसा फरक तसाच मानसिक पातळीवरही दोघांच्या कामवृत्तीत भिन्नत्व असते. बेडवर प्रणयाचा टॉस केला असता तो काटाही पडू नये किंवा छापाही, अशी समतोल स्थिती साधावी की ‘टॉस’ उभाच राहिला पाहिजे! कामजीवनाची यशस्वी वाटचाल यातच दडलेली असते. म्हणून दोघांनीही एकमेकांची ‘काम’वृत्ती समजावून घेतली तर असा समतोल राखणे काहीही अवघड नसते. म्हणतात ना ज्यांचे बेडवर चांगले पटते, त्यांचे आयुष्यभर चांगलेच पटते! ही उक्ती प्रत्येकाला तंतोतंत लागू पडते. यास्तव दोघांच्या कामवृत्तीतील फरक माहीत करून घेणे अगत्याचे ठरते... –भोगगुरू कामदेव.  kaamvishva.blogspot.in
१)--  कामुक विचारांनी पुरुष तात्काळ उत्तेजित होतो आणि त्याची कामतृप्तीसुद्धा तात्काळ स्वरुपाची असते. म्हणजे विर्यच्युती झाली की त्याला कामतृप्ती लाभते. तसे स्त्रीचे नसते. तिला उत्तेजित होण्यास वेळ लागतो. परंतु तिची उत्तेजित अवस्था पुरुषाच्या तुलनेत अधिक काळ टिकून राहते आणि तिची कामतृप्ती सर्वांगीण असते.
२)--  पुरुषाचे कामोत्तेजक बिंदू लिंगाच्या ठिकाणी एकवटलेले असल्याने त्याला प्रत्यक्ष संभोगात अधिक रुची असते आणि त्यामुळे तो उत्तेजित झाल्यास लगेच सेक्स करण्यास सुरुवात करतो. याउलट स्त्रीचे कामोत्तेजक बिंदू हे सर्व शरीरभर पसरलेले असतात. विशेषतः मान, पाठ, गळा, कानाच्या मागील बाजू, स्तनाग्रे, स्तनमंडले, ओटीपोट, नाभी, तळवे, पोटऱ्या, मांड्यांची आतील बाजू, योनिभगोष्ठ, शिस्निका याठिकाणी कामोत्तेजक संवेदना पसरलेल्या असतात. जास्तकरून स्तनाग्रे व शिस्निका ही स्थाने तात्काळ कामोद्दीपित करणारी असतात.
३)--  पुरुषाला प्रत्यक्ष संभोगाची आवड असते. तो उत्तेजित झाल्याबरोबर त्याचे ताठरलेले लिंग योनीमध्ये घुसडू पाहतो. परंतु स्त्रीला प्रत्यक्ष संभोगात अजिबात रस नसतो, त्यापेक्षा पुरुषाने प्रणयाराधन करावे, सर्वांगाला स्पर्श करून कामोत्तेजीत करावे, स्तनाग्रे, शिस्निका यांचे हळूवार उत्पीडन करावे अशी तिची अपेक्षा असते. त्याद्वारे स्त्रीला अधिक कामतृप्ती लाभते. प्रत्यक्ष संभोग अगदी शेवटी तिला हवा असतो. प्रणयक्रीडेने होणारी कामतृप्ती तिला जास्त आवडत असते.
४)--  मानसिकपातळीवर पुरुष हा सुंदर आणि कमनीय दिसणाऱ्या स्त्रीकडे तात्काळ आकर्षित होतो. त्या स्त्रीकडून त्याला लगेच सेक्स हवासा वाटतो. त्याउलट स्त्री गोऱ्यागोमट्या, चिकण्या किंवा बॉडीबिल्डर असलेल्या पुरुषाकडे तात्काळ आकर्षित होऊ शकत नाही. म्हणजेच पुरुषाप्रमाणे केवळ ‘का भुललासी वरलिया रंगा’ असा प्रकार स्त्रीच्या मानसिकतेचा नसतो. पुरुषाकडून ती नेहमीच प्रेमाची आधाराची आणि आश्वासकतेची अपेक्षा धरून असते, ते तिला मिळाले की ती त्याच्याकडे आकृष्ट होऊन आपले सर्वस्व त्याला बहाल करते. पुरुष सेक्ससाठीच स्त्रीवर प्रेम करतो तर स्त्री प्रेमासाठी पुरुषाशी रत होते.
५)--  सेक्स हा पुरुषाचा नैसर्गिक धर्म आहे, ते त्याचे नैसर्गिक आद्य कर्तव्य आहे, सेक्स म्हणजे त्याच्यातील नराचा पुरावा आणि साध्यही आहे. त्याउलट स्त्रीला बालकाचे पालनपोषण गर्भातही आणि बाहेरही करायचे असते. ही तिची नैसर्गिक उर्मी असते. त्यामुळे आधार, प्रेम, संरक्षण याची खात्री करून घेतल्याशिवाय ती सहसा सेक्ससाठी राजी होत नाही. हा तिचा नैसर्गिक बाणा असतो. कारण पुरुषाकडून आधार, प्रेम, संरक्षण मिळाले नाही तर ती अपत्याचे पालनपोषण व्यवस्थित करू शकणार नाही ही तिची नैसर्गिक वृत्ती ‘काम’वृत्तीत देखील प्रतिबिंबित होत असते.
--भोगगुरू कामदेव.  kaamvishva.blogspot.com

सेक्स आणि मदिरापान ...

सेक्स आणि मदिरापान...

मदिरेची बधिरता अंगी भिनली की मदिराक्षी पुरुषाला अधिक हवीशी वाटू लागते. मदिरा आणि मदिराक्षी यांचा संबंध पूर्वापार चालत आलेला आहे. मग शारीरिक संबंध येण्यात अडथळा तो कसला? मदिरेची झिंग चढली की लिंग ताठ उभे राहू लागते. मदिरापानानंतर भलेही पुरुषाला ताठ उभे राहता येत नसेल मात्र त्याचे लिंग आपसूकच ताठ मानेने कुठेतरी घुसू पाहते. असे का होते? मदिरापानानंतर सेक्स कसा करावा? मदिरा आणि मदिराक्षी यांत फरक काय? सेक्स आणि मदिरा यांचा काही अन्योन्यसंबंध असतो का? कामशास्त्र काय सांगते? –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)--  मदिरा म्हणजे मद्य आणि मदिराक्षी म्हणजे मादक नेत्रपल्लवी करणारी कमनीय स्त्री! तिच्या प्रेमळ डोळ्यांत पाहून मदिरेचा एकेक घोट रिचवण्यासारखे सुख नसते. ती जशी चढते तशी हीही चढते! दोघींचा अंमल सुरु झाला की हळूच पुरुष तिच्याकडे आकृष्ट होतो. यात गैर काहीच नाही. हा सर्व निसर्गनियम आहे.
२)--  मदिरेची धुंदी सुरु झाली की पुरुष सर्व विवंचना चिंता अपोआप विसरून जातो आणि त्याचे मूळ ‘काम’ त्याला आठवते. साहजिकच पुरुषी हार्मोन्स अधिक स्त्रवू लागतात व लिंगाला ताठरता येऊ लागते. एक मात्र नक्की मदिरेसोबत मदिराक्षी असेल तरच हे घडते. केवळ चारचौघांसोबत मद्य पितांना हे कदापि घडणे अशक्य!
३)--  साधारणतः १०० मिली मद्य पुरुषाच्या कामेच्छा उद्दीपित करणारे ठरते. त्यापेक्षा जास्त झाल्यास संवेदना अधिक बधीर होऊन बेडवर ‘बल्ल्या’ होण्याचाच संभव जास्त! त्यामुळे केवळ ‘तार’ लागेल, करंट सुरु होईल इतकेच मद्य घ्यावे आणि त्या वाजवी व माफक पातळीच्या ‘करंट’मध्ये संभोगाचा आनंद मनमुराद लुटता येतो. असे कामशास्त्र सांगते.
४)--  बहुतेक स्त्रियांना पुरुषाने ड्रिंक्स घेऊन सेक्स केलेला आवडतो. कारण पुरुष मदिरेच्या धुंदीत अधिक परिणामकारकरित्या सेक्स करू शकतो असे एका पाहणीत आढळले आहे. त्याचे कारण वर नमूद केलेच आहे. कामोत्तेजक संवेदना काहीशा संथपणे मेंदूपर्यंत पोचविल्या जातात. त्यामुळे प्रत्यक्ष संभोगाचा कालावधी नेहमीपेक्षा वाढलेला असतो.
५)--  काही स्त्रियांना पुरुषाने ड्रिंक्स घेऊन सेक्स केलेला आवडत नाही. अशावेळी गनिमीकावा तंत्र वापरावे. म्हणजे मदिरापानानंतर मिंट किंवा मुखशुद्धीसाठी मसाला पान वगैरे खावे, त्यामुळे ड्रिंक्सचा गंध स्त्रीला येणार नाही. तिच्याशी समोरासमोर बोलण्यापेक्षा कानात कुजबुज करावी त्यामुळे देखील मदिरेच्या अंमलाखाली पुरुष नाहीये याची स्त्रीला खात्री पटते.
६)--  माफक मदिरापान केल्यानंतर पुरुष 'ओक्के' असतो. फक्त त्याच्या संवेदनांना किंचित बाधिर्य आलेले असते. हेच सेक्ससाठी उपयुक्त ठरते. उच्च क्षणाचा परिस्फोट काही मिनिटे निश्चित लांबविता येतो असे सेक्सोलॉजिस्ट डॉ.विजय पाटील यांनी नमूद केले आहे.
७)--  मदिरेचा करंट उतरण्यापूर्वीच प्रणयाराधन सुरु करावे. स्तनमर्दन, स्तनचूषण अशा यथोचित प्रणयक्रीडा करून स्त्रीला पराकोटीचे उत्तेजित करावे. (ड्रिंक्सचा गंध येऊ नये म्हणून मुखचुंबन कसोशीने टाळावे. त्याऐवजी स्तनाग्रे अधिकवेळ चोखावीत.) मगच प्रत्यक्ष संभोग सुरु करावा. स्त्रीच्या कानात सेक्सी वाक्ये कुजबुजत मदिरेच्या करंटमध्ये मनसोक्त सेक्स होईल यात शंकाच नाही.
--भोगगुरू कामदेव.  kaamvishva.blogspot.com

अतृप्त स्त्रीची लक्षणे...

अतृप्त स्त्रीची लक्षणे...

शीघ्रपतन झाल्यामुळे किंवा आवश्यक तितका वेळ प्रत्यक्ष संभोग होऊ न शकल्यामुळे स्त्रीची कामतृप्ती होत नाही. रंगलेल्या प्रणयाचा अचानक बेरंग होऊन जातो. काहीवेळा पुरुष त्याची वीर्यच्युती झाली की बाजूला होतो आणि स्त्री तशीच अर्ध्यात राहते, तिची कामतृप्ती झालेली नसते. बहुतेकदा पुरुष थेट संभोगच करू लागतो. पुरेशा प्रणयक्रीडेअभावी स्त्रीची योनी ओलसर होत नाही व लिंगप्रवेश कष्टप्रद होतो. कोरड्या योनीत लिंग घुसडण्याची घाई केल्याने वंगण म्हणून पुरुषाची विर्यच्युती होऊन जाते व लिंग ढिले पडू लागते. तोवर स्त्रीची उत्तेजना काही अंशी सुरु झाल्याने संभोग अपूर्ण राहतो. अशा अधुऱ्या कहाणीमुळे राजाराणीच्या मधुर संबंधात बाधा येऊ लागते. म्हणून पुरुषाला अतृप्त स्त्रीची लक्षणे माहीत असायला पाहिजेत. जेणेकरून तो त्यावर उपाय शोधून आपले कामजीवन यशस्वी करू शकेल... –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com
लग्नानंतरची वर्ष सहा महिने गुण्यागोविंदाने गेल्यावर मात्र स्त्रीची चिडचिड सुरु होते. तिची असमाधानी वृत्ती उफाळून येते. काही मनोकायिक लक्षणे अचानक दिसू लागतात. छोट्या छोट्या गोष्टींवरून ती रुसू लागते, अबोला धरू लागते. कितीही आवडीच्या साड्या घेतल्या, कितीही महागडे दागिने केले तरी तिचे समाधान काहीकेल्या होत नसते.  हे का घडते आहे हे तिलाही कळत नाही. पुरुष तिच्या अशा असहकार पुकारण्याने गांगरून जातो. त्यालाही उमजत नाही नेमके काय होतेय हिला. नव्याचे नऊ दिवस उलटल्यावर स्त्री मधील कामचेतना जागृत होतात व जर तिला कामतृप्ती होत नसेल तर मात्र अशी असमाधानी लक्षणे प्रकट होऊ लागतात. कोणतीही गोष्ट सामंजस्याने घेण्याऐवजी ती हमरीतुमरीवर का येते हे पुरुषाला कळत नाही. यामागील कामशास्त्रीय कारण लैंगिक अतृप्तीच असते, असे मास्टर आणि जॉन्सन यांनी नमूद केले आहे.
१)--  सकाळच्या रम्य आणि उत्साहवर्धक वेळी स्त्री चिडचिड करू लागते. उठल्यापासून तिची भुणभुण चालू होते. क्षुल्लक कारणांवरून ती त्रागा करू लागते. आपली मनस्थिती अशी का झालीय हेही तिला कळून येत नाही. रात्रीच्यावेळी अपूर्ण राहिलेल्या संभोगाचे ते कारण असते. तिची कामतृप्ती न झाल्यामुळेच तिची घालमेल होत असते.
२)--  काही सोशिक स्त्रिया रात गयी सो बात गयी असे समजून लैंगिक भूक शमली नाही तरी निमूटपणे आपली कामे करीत राहतात. अशा वर्गातील स्त्रिया सेक्स फक्त पुरुषाच्या आनंदासाठीच असतो असे मानून चालत असतात. त्या संभोगात भाग घेतात पण निश्चेष्ट पडून राहतात, पुरुषाला अजिबात प्रतिसाद देत नाहीत.
३)--  काही स्त्रिया मात्र अव्यक्त राहणेच पसंद करतात. आपली कामतृप्ती झालेली नाहीये हे त्यांना उमगलेले असते, परंतु त्याबाबत त्या चकार शब्द काढीत नाहीत. पण हे त्यांचे लैंगिक असमाधान मात्र मनोकायिक लक्षणे उपस्थित करू लागते. मग सकाळी उठल्यावर कंबर दुखते, ओटीपोट ओढल्यासारखे वाटत राहते. कोणताही शारीरिक आजार नसतांना अशी लक्षणे दिसून येतात.
४)--  काही स्त्रिया तात्काळ व्यक्त होणाऱ्या असतात. कामतृप्ती झाली नाही तर त्या पुरुषाला सडेतोड शब्दांत नापसंती दाखविण्याचे धारिष्ट अंगी बाळगतात. पुरुषाला प्रसंगी षंढ ठरविण्यात देखील त्या कचरत नसतात. येताजाता पुरुषाला घालूनपाडून बोलतांना त्यांना काहीच वाटत नाही. क्वचित चारचौघात देखील त्या पुरुषाचा अवमान करू धजतात. रात्रीच्या वेळी बेडवर त्या पुरुषाला झिडकारतात, सेक्स साठी स्पष्ट नकार देतात. काही वेळा कामतृप्ती दुसऱ्या पुरुषाकडून मिळवण्याची बंडखोरीदेखील अशा स्त्रिया करू शकतात.
५)--  भारतातील किमान दहा टक्के स्त्रिया कामतृप्ती बाबत अनभिज्ञ असतात. आयुष्यात त्यांनी कामतृप्ती म्हणजे काय ते अनुभवलेले नसते. अशा स्त्रिया सेक्स झाल्यानंतरही क्लिष्ट विषयांवर घडाघडा बोलू शकतात. संभोगानंतर सुद्धा त्या प्रापंचिक बाबी मनसोक्तपणे चर्चेला घेत असतात. कामतृप्तीनंतर येणारी ग्लानी त्यांना कधी अनुभवास मिळालेलीच नसते.
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in

कामजीवनातील गैरसमज...

कामजीवनातील गैरसमज...

प्रत्येकाच्या आयुष्यात कामजीवन येत असते. केवळ ‘काम’ म्हणजेच ‘जीवन’ नसले तरी ‘त्या’ शिवाय जीवन अधुरे असते. त्यामुळे कामविश्वाची माहिती प्रत्येक स्त्री-पुरुषाला असणे अत्यंत गरजेचे ठरते. दुर्दैवाने कामजीवनासंबंधित ज्ञान कोणीही उघडपणे देत नाही. जो देऊ पाहतो त्या व्यक्तीला हलकट, अश्लील, कामपिपासू असे संबोधून हिणवले जाते. लैंगिक ज्ञान देऊ पाहणाऱ्या प्रा. र. धो. कर्वे यांना देखील सामाजिक रोषाला सामोरे जावे लागले होते. पौगंडावस्थेतील मुला-मुलींना लैंगिक शिक्षण देणे अगत्याचे असतांना स्वतः पालकच कामविश्वाबद्दल अनभिज्ञ असल्याने मूग गिळून गप्प बसतात. परिणामी कुतूहल शमविण्यासाठी पोर्नोग्राफी, बिछानेबाज रंगिली पुस्तके, मित्रांकडून मिळणारे अर्धवट ज्ञान यातूनच पुरुष कामजीवनाबाबत सज्ञान होऊ पाहतो. परंतु प्रस्तुत साहित्यात अतिशयोक्तीचा अधिक भडीमार असल्याने आपल्याला तसे जमत नाही या विवंचनेत गुरफटून पुरुष ऐनवेळी गोंधळून जातो व यशस्वी संभोग करू शकत नाही. कामविश्व हे अगाध आहे. त्यातील शास्त्रीय ज्ञान प्रचलित ज्ञानापेक्षा कैकपटीने भिन्न आहे. मूलतः कामविश्वासंबंधी गैरसमज अधिक वेगाने पसरलेले आढळून येतात. ते गैरसमज मनातून काढून टाकून परिपूर्ण कामजीवन अनुभवावे हेच खरे कामजीवन... –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)--  पोर्नोग्राफीतून (अश्लील चित्रफिती) कामजीवनाचे खरे ज्ञान मिळते.
बिलकूल चुकीचे विधान आहे हे! पोर्नोग्राफीत संभोगाच्या विविध कसरती दाखवून फक्त पुरुषाचे मनोरंजन केलेले असते. सामान्य स्त्रीच्या दृष्टीने अशा वाकड्या तिकड्या आसनांना काडीमात्र महत्व नसते. तसले डोंबारकीचे खेळ प्रत्येक युगुलाला जमतीलच असे नाही आणि जरी जमले तरी त्यातून कामतृप्ती लाभेलच असेही नाही. पोर्नोग्राफीत दाखवितात तसा तासनतास संभोग कोणताही पुरुष करू शकत नाही. कित्येक दिवस शुटींग केलेले भाग एकमेकांना जोडून ते सलग दाखविलेले असतात हेच दर्शक विसरून जातो. पोर्नोग्राफीने कामोत्तेजना मिळते इतकाच त्याचा फायदा म्हणता येईल. वयोमानपरत्वे कामप्रतिसाद कमी झाला असतांना पोर्नोग्राफीपाहून उत्तेजना मिळविता येते.
२)--  संभोग करणे ‘पाप’ आहे.
पाप-पुण्य या संकल्पना मानव निर्मित आहेत, निसर्गनिर्मित नाहीत. प्रत्येक प्राणी स्वतःसारखा दुसरा जीव निर्माण करण्यासाठी जन्मलेला असतो हा निसर्गनियम आहे. भारतीय संकृतीत ‘काम’ हा नंबर तीनचा पुरुषार्थ मानला जातो. तरीही त्याला पाप समजणे हा किती मोठा विरोधाभास समजावा. आपण ज्यासाठी जन्माला आलो त्याची पूर्तता करणे म्हणजे पाप कसे होऊ शकेल? एक मात्र खरे संभोगाची बळजबरी करणे, बलात्कार, सक्ती यांना पाप म्हणता येईल. परंतु स्त्री-पुरुषाने परस्पर संमतीने संभोग करणे बिलकूल पाप ठरत नाही.
३)--  बॉडीबिल्डर आणि देखण्या पुरुषाला कोणतीही स्त्री लगेच वश होते.
हे विधान निखालस झूठ आहे. पुरुष पिळदार शरीराचा असेल तर उत्तम संभोग करू शकेल असा समज पुरुषाचा स्वतःचा असतो, स्त्रीचा नाही. पुरुषाचे गोरेगोमटे दिसणे, ताकदवान असणे, बॉडीबिल्डर असणे या बाबींचा आणि यशस्वी संभोगाचा काहीही संबंध येत नाही. पुरुषानचे धडधाकट आणि सुदृढ दिसणे, प्रसन्न व्यक्तिमत्व यांकडे तारुण्यसुलभ आकर्षण म्हणून युवती आकृष्ट होतात. तरीही अशा हँडसम पुरुषाला कोणतीही स्त्री वश होईल असे कधीही घडत नसते.
४)--  हस्तमैथुन शाप आहे.
मुळीच नाही. भारतीय सामाजिक संकेतानुसार पुरुषाला लग्नानंतरच संभोग करता येतो. तोपर्यंत मनात आणि शरीरातही उसळणाऱ्या कामोत्तेजक उर्मी शांत करण्याची एकमेव कृती म्हणजे हस्तमैथुन असते. तसेच बऱ्याच कारणांमुळे पती-पत्नीत प्रत्यक्ष संभोग घडत नाही. कधी एकांत मिळत नाही, कधी मुले झोपत नाहीत, कधी कोणी आजारी असते, कधी कमालीचा थकवा जाणवत असतो अशी बरीच कारणे प्रत्यक्ष संभोगाला आडकाठी निर्माण करतात. अशावेळी जर जास्तच इच्छा प्रबळ झाली तर हस्तमैथुन करणे भाग पडते. जगातील प्रत्येक पुरुषाने कधी ना कधी हस्तमैथून करून कामतृप्ती मिळवलेली असते त्यामुळे या क्रियेला कधीही शाप म्हणता येणार नाही.
५)— पुरुषाकडून कामतृप्ती लाभली नाही तर स्त्री विवाहबाह्य संबंध ठेवते.
कधीच नाही. पुरुषाला जशी कामतृप्ती महत्वाची वाटते तशी स्त्रीला वाटत नाही. तिच्यामते प्रणयाराधन, प्रेमळ स्पर्श, प्रणयपूर्व क्रीडा हीच खरी कामतृप्ती असते. स्त्रीला प्रेम आणि मातृत्व संभोगापेक्षा अधिक महत्वाचे वाटते आणि ते तिला केवळ आपल्या पतीकडूनच अपेक्षित असते. केवळ संभोगातून मिळणाऱ्या कामतृप्तीसाठी स्त्री विवाहबाह्य संबंध अजिबात ठेवीत नाही. पुरुष जसा लिंगपिसाट असू शकतो तशी स्त्री कधीच नसते. तिला हवा असतो प्रेमाचा आधार, आपुलकीचे भाषण, तिला अनितीने हे मिळवावेसे वाटत नाही. जर आपल्या पुरुषाकडून तिला अपेक्षित प्रेम मिळू शकत नसेल तर अपोआप ती परपुरुषाकडे ओढली जाते, पण त्याच्याकडून तिला सेक्स हवा नसतो तर प्रेमच हवे असते. त्यामुळे केवळ आणि केवळ कामतृप्तीसाठी स्त्री विवाहबाह्य संबंध ठेवते असे म्हणणे चुकीचे आहे.
६)— रोज रात्री संभोग केलाच पाहिजे.
मुळीच नाही. आपण समजतो तशी संभोगाची क्रिया ऐच्छिक स्वरुपाची नसते. कामेच्छा झाली की संभोग हवा असतो. परंतु कामेच्छा स्वतःहून मुद्दाम निर्माण करता येत नाही. ती स्वयंचलित मज्जासंस्थेच्या अधीन असते. त्यामुळे रोज रात्री ठरवून संभोग करता येणे अशक्य आहे. सुश्रुत महिन्यातून सहा वेळा संभोग करणे इष्ट मानतो तर लुथर आठवड्यातून दोन वेळा. झरतृष्ट व सोलन महिन्यातून तीन वेळा संबंध यावा असे सांगत असले तरी मेनिस मात्र महिन्यातून चौदावेळा संभोग करावा असे म्हणतो. म्हणजे व्यक्तिपरत्वे संभोगाची वारंवारिता बदललेली आढळते. जसे रोज दोनतीन वेळा संभोग करणारे आहेत तसेच वर्षातून फक्त एकदाच एकत्र येणारी जोडपीदेखील आहेत. संभोगाचे प्रमाण, पद्धत आणि कालमर्यादा यात प्रत्येक व्यक्तीचे स्वतंत्र व्यक्तिमत्व असते, याबाबत कोणाचेही अनुकरण करू नये किंवा कोणाचे अतिशयोक्त वक्तव्य ऐकून त्याप्रमाणे अट्टहास धरू नये.कामेच्छा ही स्प्रिंग सारखी असते, ती दाबून ठेवण्याचा प्रयत्न केला तर जोरात उसळी मारून बाहेर पडते तर अवाजवी ताणल्यामुळे तिची कार्यक्षमता कमी होत जाते. दिवसातून अनेक वेळा फक्त चहाच पीत राहिलो तर कसे वाटेल? अगदी तसेच संभोगाचेही असते. ज्याला जितके जमेल, जितके रुचेल, जितके पचेल तितके खावे-प्यावे तद्वतच ज्याला जितक्यावेळा संभोग शक्य आहे तितक्यावेळा करावा परंतु तो दररोज रात्री झालाच पाहिजे हा दुराग्रह मुळीच नसावा.
७)--  जास्तवेळ संभोग करणारा पुरुष स्त्रीला आवडतो.
कधीच नाही. स्त्रीला प्रत्यक्ष संभोगात रस नसतो. परंतु तिला संभोगपूर्व काम क्रीडा, प्रणय यांत अधिक रुची असते. तिचे सर्वांग कामतृप्तीत भाग घेत असते. पुरुष किती वेळा शिस्न योनीत ठेवू शकतो यापेक्षा तो किती विविधतेने प्रणयक्रीडा करतो याकडे तिचे जास्त लक्ष असते. पुरुषाने आपल्यावर खुपवेळ प्रेमाचा वर्षाव करावा, आपल्या सर्वांगाला प्रेमळ स्पर्शाने उत्तेजित करावे, आपले कामोद्दीपित करणारे बिंदू हळुवारपणे चुंबावेत अशी तिची अपेक्षा असते. यातूनच तिची अधिक कामपूर्ती होत जाते. आता प्रश्न उरतो पुरुषाच्या अधिकवेळ संभोग करण्याच्या कालावधीचा. कामशास्त्रानुसार सर्वसाधारण पुरुषाचा प्रत्यक्ष संभोगाचा कालावधी हा अर्धा मिनिट ते तीन मिनिट इतकाच असतो. योनीमध्ये शिस्न आतबाहेर करण्याचा हा कालावधी आहे. या कालावधीतच त्याचे वीर्यपतन होऊन लिंग ताठरता कमी होत जाते. आपले पूर्वज असणाऱ्या माकडाचा प्रत्यक्ष संभोगाचा काल फक्त पाच सेकंद आहे, त्यामानाने आजचा पुरुष बराच काळ संभोग करू शकतो. या कालावधीत पुरुषाची कामतृप्ती होत असल्याने स्त्रीला उत्तेजित करून परमोच्च क्षणापर्यंत आणणे आणि नंतर प्रत्यक्ष संभोग करून स्वतःसह तिची कामतृप्ती होईल असा काळ-काम-वेगाचे गणित जुळवणे हीच खरी पुरुषाची कसोटी असते. जास्तवेळ संभोग करून स्त्री उत्तेजित करता येत नाही तर तत्पूर्वी केलेली प्रणयक्रीडाच तिला कामोद्दीपित करीत असते हे. म्हणून जास्तवेळ संभोग करणाऱ्या पुरुषापेक्षा जास्तवेळ प्रणय करणारा पुरुष स्त्रीला आवडत असतो हे कायम लक्षात ठेवावे.
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in

कामविश्वाचे महत्व...

कामविश्वाचे महत्व...
आयुष्यातील अर्धाधिक कालावधी प्रत्येकजण बेडवर घालवत असतो. प्रत्येक रात्र काही डाराडूर झोपण्यासाठी असत नाही. जवळ निजलेल्या जोडीदारासोबत प्रणयक्रीडा करून संभोगानंद लुटण्यासाठी देखील असते, याचा विसर पुरुषाला पडला आहे की काय कोण जाणे? काही मिनिटांत आपला कार्यभाग उरकून पुरुष झोपी जातो ही काही यशस्वी पुरुषाची लक्षणे नाहीत. अशा क्षणिक आणि अपुऱ्या मिलनामुळे स्त्री-पुरुषातील वैवाहिकजीवनासंबंधीचे ताण-तणाव वाढत चालले आहेत याकडे डोळेझाक करून कसे चालेल?
येताजाता आपल्या भारतीय संस्कृतीतील धर्म, अर्थ, काम, मोक्ष यांचा डंका पिटायचा आणि नेमक्या ‘काम’ विषयाला फाटा देऊन, ‘त्या’विषयी मौन बाळगून, ‘काम’ विषयाला नीतीमत्तेचे-सामाजिक संकेताचे बंधन घालून त्याबाबत ब्र देखील उच्चारायचा नाही म्हणजे कोत्या मनाचे लक्षण आहे. आपल्या संस्कृतीत अध्यात्माचा उदोउदो करतांना कामविश्वाचा बळी दिला जातो. अध्यात्मिक पुरुष किंवा स्त्री विषयासक्त असून चालत नाही, नव्हे ती व्यक्ती ब्रम्हचारी असेल तर लवकर मोक्षप्राप्ती करेल अशी काळ्या दगडावरची अलिखित रेघ आहे. परंतु एकदाच मिळणाऱ्या आयुष्यात कामजीवनाचा आनंद लुटण्याला पारखे होणे यापरीस करंटेपणा नसावा. मोक्ष आहे की नाही माहीत नसतांना कामविषयक परमानंद टाळून भक्तीमार्गात एकाकी आयुष्य कंठणे कितीसे संयुक्तिक आहे?
आजही समाजात काय दिसते? जो कोणी कामविषयक चर्चा करील त्याला विकृत समजले जाऊन त्याची हेटाळणी केली जाते. आजही भारतीयांचे कामविश्व पाप, लज्जा, संकोच, भीती यांच्याच दबावाखाली दबले जाऊन त्याबाबत बोलणाऱ्याला अशिष्ट, अश्लील, लिंगपिसाट संबोधले जाते. स्त्री-पुरुषांचा विवाह देवादिकांच्या साक्षीने होतो म्हणून तो पूज्य, मातृत्व हे वात्सल्याचे मूर्तिमंत स्वरूप म्हणून पूजनीय परंतु स्त्रीला माता बनविण्यासाठी जी कृती केली जाते तो ‘संभोग’ मात्र अर्वाच्च्य, अश्लील, त्याविषयी ज्ञान मिळविण्यात अनास्था, संभोग म्हणजे केवळ अंधारात उरकण्याचे कार्य, स्त्रीचा उपभोग म्हणजे संभोग...? –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
स्वतः तरुण असतांना हस्तमैथुन करायचे आणि आता आपल्या मुलाने हस्तमैथुन केले तर त्याबाबत शास्त्रीय माहिती न देता थेट शिक्षाच करायची? स्वतः तरुणपणी पाहिलेले सेक्सी पिक्चर विसरायचे आणि आपल्या पोरांनी पोर्नफिल्म पाहू नये म्हणून मोबाईल लॉक करायचे? कामजीवनाचे शास्त्रीय ज्ञान मुलाला न देता त्याला अशा अश्लील साईट्स पाहून कुतूहल शमविण्यापासून रोखायचे? पारंपारिक दडपणाला पुरुषाने बळी पडणे कितपत योग्य आहे? पुरुष किती दांभिक असतो याचे हे ठळक उदाहरण!
कामजीवनाची शास्त्रीय माहिती देणाऱ्या पुस्तकांची वानवा आहे तोपर्यंत पोर्नोग्राफी पाहिली जाईल. अगदी वैद्यकीयशिक्षणात देखील कामजीवनाचा पुसटसा देखील उल्लेख येत नाही. प्रजोत्पादनासंबंधी विस्तृत विवेचन आढळते मात्र कामविषयक माहिती बाबत मौन ठेवलेले आढळते. स्त्री=पुरुषांच्या जननेंद्रियांची सखोल माहिती दिलेली आढळते मात्र स्त्री-पुरुष एकांतात आल्यावर काय घडते? कामोद्दीपन, कामतृप्ती म्हणजे नेमके काय? याबाबत वैद्यकशास्त्र काहीच सांगू शकत नाही. विवाह झालेल्या सत्तर टक्के जोडप्यांना शरीरसंबंधाविषयी काहीच शास्त्रीय माहिती नसते. ती मिळविणे देखील त्यांना गरजेचे वाटत नाही, त्यामुळे कित्येक जोडपी आयुष्यभर विवाहाचे जोखड ओढत राहतात. कामतृप्ती म्हणजे काय हे दहा टक्के स्त्रियांना आयुष्याच्या अंतापर्यंत कळत नाही. अनेक अतृप्त स्त्रिया सामाजिक संकेतांचा पगडा असल्याने केवळ पतीच्या कामसुखासाठी संभोगात सहभागी होतात, पण त्यांना तसा यंत्रवत संबंध नकोसा असतो. कामविषयक शास्त्रीय माहिती घेण्यापेक्षा कामवासना जागृत करणाऱ्या स्त्री देहाचे नग्न दर्शन, शिस्न ताठ करणारे अश्लील साहित्य पाहण्या-वाचण्यातच पुरुष रुची ठेवतो, हीच खरी भारतीयांची शोकांतिका आहे.
चौथ्या शतकात वात्सायनाने ‘कामसूत्रम’ नामक कामजीवनासंबंधित ग्रंथ लिहिला, परंतु त्यातील विविध आसनेच प्रचलित करण्यापलीकडे पुरुषाने काहीएक केले नाही. परंतु त्याने आपल्या ग्रंथात सांगितलेली काही मार्गदर्शक तत्वे आजचा पुरुष साफ विसरला आहे. ती तत्वे पुढील प्रमाणे—
१)--  ‘न स्त्री पुरुषवदेव भावमधिगच्छति’ असे वात्सायन सांगतो. म्हणजे स्त्रीचे कामसुख पुरुषाच्या कामसुखाहून भिन्न आहे. तरीही आजचा पुरुष त्याविषयीचे ज्ञान मिळविण्यात रस दाखवत नाही.
२)— ‘कामसलील निर्माण झाल्याशिवाय संभोग करू नये’ असेही वात्सायनाने नमूद केले आहे. तरीही पुरुष प्रणयक्रीडा टाळून थेट संभोगाची घाई गडबड करतो व स्त्रीला कायम अतृप्त ठेवतो.
३)— ‘प्रीती उत्पन्न करणाऱ्या आलिंगनादी क्रिया म्हणजे कामतंत्र आणि प्रत्यक्ष समागम म्हणजे आवाप’ अशा संज्ञा वात्सायनाने दिलेल्या असून त्यांचे विस्तृत विवेचन ग्रंथात केलेले आहे. कामतंत्र म्हणजे संभोगापुर्वी चुंबन आलिंगन यांमुळे उत्पन्न झालेले हवेहवेसे सुख म्हणजे स्त्रीच्या दृष्टीने खरे रतिसुख असते, असेही तो सांगून जातो. याकडे आजच्या पुरुषाने सोयीस्करपणे पाठ फिरवलेली दिसते.
४)--  संभोगाला पर्याय म्हणून पुरुष आणि स्त्रीसुद्धा हस्तमैथुन करतात असेही निरीक्षण सोळाशे वर्षांपूर्वी वात्सायनाने नमूद केले होते! हे आजही अजिबात खोटे ठरत नाही.
५)--  ‘वेश्या ही समाजाच्या नितीमत्तेची रक्षण करणारी रक्षणकर्ती आहे’ असेही तो बिनधास्त सांगून जातो. त्यामुळे वेश्यागमन करून कामजीवनासंबंधी ज्ञान मिळविणे चुकीचे नाही असाच संकेत यातून मिळतो!
वात्सायनाची उपरोक्त निरीक्षणे आजही कामजीवनात जशीच्या तशी लागू पडतात. त्याने उल्लेखिलेली केवळ संभोगासने पडताळण्यापेक्षा त्याच्या छत्तीस अध्यायांत समावलेल्या सव्वाहजार श्लोकातील निवडक श्लोक जरूर अभ्यासावेत. तरच आपले कामजीवन यशस्वी होऊ शकेल...
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

शीघ्रपतन...

शीघ्रपतन...
अनेक सेक्सविषयक जाहिरातींमध्ये शीघ्रपतन ठळकपणे अधोरेखित केलेले आढळते. ही एक मोठी समस्या असून त्यावर आपल्याकडे अक्सीर इलाज आहे, अशी शेखी तथाकथित वैद्य मिरवत असतो. शीघ्रपतनाला कामसमस्या आणि लैंगिकआजार अशी भयप्रद नावे देऊन शीघ्रपतनाने ग्रासलेल्या पुरुषाला अधिकच नामोहरम करण्याचा प्रयत्न केला जातो. शीघ्रपतन म्हणजे कामशास्त्रीयदृष्ट्या नेमके काय आहे याची माहिती प्रत्येक कामोत्सुक पुरुषाला असणे गरजेचे आहे... –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
योनीमध्ये लिंग प्रवेश करण्यापूर्वी किंवा योनीमध्ये लिंग प्रवेश झाल्यावर लगेचच विर्यस्त्राव होणे म्हणजे शीघ्रपतन होय. थोडक्यात काय तर बंदुकीने सावज टिपण्याआधीच गोळी निसटणे! हे का होते? प्रत्येक पुरुषाचे होते का? करणे काय? उपाय काय? याचा उहापोह या लेखात करू या...
१)--  विर्यस्त्राव होणे हे काही पुरुषाच्या आज्ञेवर चालत नाही. वीर्यच्युती ही पूर्णतया अनियंत्रित प्रतिक्षिप्त शरीरक्रिया आहे हे आधी लक्षात घ्या. कामोत्तेजक दृश्य पाहून किंवा स्त्रीचा कामोत्तेजक स्पर्श झाल्यास पुरुषाच्या कामसंवेदना जागृत होतात व मेंदू लिंगाकडे जाणारा रक्तपुरवठा वाढवतो आणि ते ताठर होऊ लागते. लिंग ताठ झाल्याच्या संवेदना वळून मेंदूकडे पाठविल्या जातात. त्याचबरोबर शिस्नमुंडाच्या खालील कामोत्तेजक बिंदुला स्पर्श झाल्यास पुन्हा उत्तेजन मिळून लिंग टणक होण्याच्या सूचना मेंदू लिंगाकडे पाठवतो. अशाप्रकारे लिंगाला उत्तेजित करणाऱ्या संवेदनांचा कडेलोट झाला की विर्यच्युती होते. कामोत्तेजक संवेदना पायरीपायरी प्रमाणे वाढत जाऊन एक अत्युच्च क्षण असा येतो की पुरुष वीर्यच्युती अजिबात थोपवू शकत नाही. ही झाली वीर्यपतनाची शारीरक्रिया.
२)--  लिंग ताठ होणे किंवा लिंग ताठ करणे पुरुषाच्या अज्ञेधिन असते, परंतु वीर्यस्त्राव आपोआप होतो. ज्यावेळी पुरुष कामुक विचार करू लागतो किंवा स्त्रीशी शय्यासोबत करण्याआधी स्वप्ने रंगवू लागतो तेव्हा त्याचे लिंग ताठ होऊ लागते. प्रत्यक्ष संभोग होण्यास उशीर होत गेला तर शिस्नात आलेले रक्त पुन्हा माघारी फिरून ताठरता नाहीशी होते परंतु त्याने मानसिकरित्या चढलेली कामोत्तेजक पायरी तिथेच राहते. परिणामी पुढील कामोत्तेजक संवेदना अधिक प्रबळपणे निर्माण जरी होत असली तरी त्या प्रमाणात लिंग ताठरता आलेली नसते आणि मानसिकदृष्ट्या अत्युच्च क्षण जवळ येत गेलेला असतो. म्हणजेच मानसिक पातळीवर पुरुषाने सर्व पायऱ्या पूर्ण केलेल्या असतात. त्यामुळेच मग लिंग योनीवर टेकवताक्षणी पुढील एक किंवा दोन संवेद्नातच वीर्यच्युती होऊन जाते. प्रत्यक्ष संभोग तसाच राहतो.
३)--  कामोत्तेजना-> लिंग ताठरता-> अधिक कामसंवेदना-> शिस्नाच्या संवेदना लहरी-> अत्युच्च क्षण-> विर्यस्त्राव. अशा या क्रमानुरूप पायऱ्या पार करीत पुरुष कामतृप्त होतो. परंतु शीघ्रपतनामध्ये शिस्नाच्या संवेदना लहरी पर्यंतच्या पायऱ्या त्याने मानसिक पातळीवरच पूर्ण केलेल्या असतात. लिंग ताठ होऊन शिथिल झालेले असले तरी मानसिक संवेदना शिस्नाच्या संवेदना स्पर्शाचीच वाट पाहत असते. त्यामुळे मग अर्धवट ताठरलेले लिंग योनीजवळ नेताच चौथी पायरी तातडीने पूर्ण होऊन अत्युच्च क्षण येतो व वीर्यस्त्राव होतो. म्हणजेच चौथ्या पायरीवर पोचलेली संवेदना नष्ट करून पुन्हा पहिल्या पायरीने सुरुवात करणे हाच शीघ्रपतनावरील उपचाराचा भाग असतो आणि तो काही फारसा अवघड नाही. अभ्यासाने सहजसाध्य होणारा आहे. त्यामुळे शीघ्रपतनाला आजार म्हणता येणार नाही. पुरुषाचा अधीरपणा, धसमुसळेपणाच म्हणता येईल.
४)--  उपचार- स्त्रीला विश्वासात घेऊन शीघ्रपतनावर मात करता येते. मिस्टर आणि मिसेस जॉन्सन यांनी सुचविलेली ही उपचार पद्धती आहे. दोघांनी प्रणयक्रीडा करून एकमेकांना उत्तेजित करावे. स्त्रीने पुरुषाचे लिंग हातात घेऊन हस्तमैथुन करावे. पण उच्च क्षण येताच पुरुषाने तिला खुण करून थांबवावे. विर्यस्त्राव टाळावा. काही वेळ विश्रांती घेऊन पुन्हा हीच कृती करावी. असे आठवडाभर करावे. या आठवड्यात संभोग वर्ज्य आहे. मात्र स्त्रीची कामतृप्ती हस्तमैथुनाने होऊ द्यावी. पुढील आठवड्यात पुरुषाने स्त्रीला स्वतःवर आरूढ करवून संभोग करावा. उच्च क्षण येताच थांबावे. वीर्यस्त्राव टाळावा. काहीवेळ विश्रांती घेऊन पुन्हा पहिल्यापासून कृती करावी. असे तीन वेळा करावे. हे स्त्रीआरूढ आसन असल्यामुळे तिची कामतृप्ती ती स्वतः करून घेईल. मात्र पुरुषाने अगदी ठरवून अतुच्च क्षण पुढे ढकलावा. शेवटच्या आठवड्यात पुरुषाची खात्री झालेली असते की लिंग योनीमध्ये असतांना देखील वीर्यच्युती टाळता येऊ शकते. मग तो विनासायास पुरुषारूढ आसन वापरून संभोग करू शकतो व त्याने शीघ्रपतनावर विजय मिळविलेला असतो.
५)— फक्त पुरुषाने स्वतःवर करावयाचा उपचार देखील कामशास्त्रात सांगितलेला आहे. मांडी घालून बसायचे आहे. डोळे मिटून श्वास आत घेऊन आपले गुदद्वार शक्य तितके आकुंचित करावयाचे आहे व दहा वीस तीस पर्यंत आकडे मनातल्या मनात मोजावयाचे आहेत. असे दिवसभरातून पाच सहा वेळा अभ्यास करावयाचा असतो. आकुंचन स्थितीतील कालावधीत वाढ करावयाची असते. यांमुळे वीर्यच्युतीच्या संवेदना लांबविल्या जाऊ शकतात. याचप्रकारे आणखी एक व्यायाम करावयाचा असतो. मुत्रविसर्जन करतांना मध्येच थांबायचे. लघवी पूर्ण करायची नाही. काही सेकंदांनी पुन्हा मुत्रविसर्जन सुरु करायचे आणि पुन्हा मध्येच थांबायचे. असे तीन चार वेळा लघवी अडवून ठेवायची. या अभ्यासानेसुद्धा वीर्यच्युती आटोक्यात ठेवता येऊ शकते.
६)— पुरुषाने प्रत्यक्ष संभोगाच्यावेळी अमलांत आणावयाचा एक अभ्यासोपचार देखील फॅरेडेने नमूद केलेला आहे. संभोग करतांना आपले लक्ष मुद्दामहून विचलित करावयाचे, असा तो उपचार आहे. म्हणजे उच्च संवेदना प्राप्त होण्याआधीच प्रापंचिक कटकटी, कडाक्याची भांडणे, आर्थिक नियोजन, सतावणाऱ्या विवंचना असले गहन विषय मुद्दाम आठवायचे असतात. त्यामुळे खाली संभोग चालू ठेवला तरी वरती मात्र भलतेच विचारमंथन चालू असल्याने खालच्या मंथनातून लोणी पडत नाही! लिंगाच्या कामोत्तेजक संवेदना मध्येच खंडित केल्यामुळे उच्च संवेदना निर्माणच होत नाहीत. लिंग मात्र योनीत पुढेमागे होत असल्याने कमालीचे कडक बनत राहते. कारण तो योनीचा लिंगाशी होणारा शारीरिक स्पर्श असतो त्याला मानसिक कामसंवेदनांची जोड मिळत नाही. पर्यायाने वीर्यच्युती लांबवता येते.
अशाप्रकारे शीघ्रपतन हमखास दीर्घपतनात रुपांतरीत करता येते...!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

पुरुषाचे हस्तमैथून...

पुरुषाचे हस्तमैथून...
अनेक जाहिरातींमध्ये तारुण्यातील मोठी चूक म्हणून हस्तमैथून सांगितले जाते. खरी वस्तुस्थिती वेगळीच आहे. एका सर्वेक्षणानुसार जगातील नव्वद टक्के पुरुष हस्तमैथुन करीत असतात. मग हस्तमैथूनाचा बागुलबुवा कशासाठी उभा केला जातो? काय आहेत कामशास्त्रीय कारणे? पुरुषाच्या संभोग शक्तीवर हस्तमैथूनाचा काय प्रभाव पडतो? हस्तमैथून योग्य की अयोग्य? अशा अनेक विषयांचा विचार येथे केला आहे... –भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.in
१)--  एकटा जीव सदाशिव असला की नेहमीच ‘आपला हात जगन्नाथ’ बनून जातो. झिंगण्यासाठी ‘हातभट्टी’ चालवली जाते. अनावर झालेल्या भावना दाबून टाकण्यापेक्षा हाताने घुसळून बाहेर काढाव्यात यासाठी रवी हाताळून ‘तूप काढले’ जाते. मनात उचंबळून येणाऱ्या लाटा थोपविण्यासाठी ‘मुठ्ठा मारला’ जातो. काटा पोरीचा कमनीय बांधा पाहून उठलेल्या तरंगांचे ‘फुगे सोडले’ जातात. एखादी सुंदर स्त्री आपली होऊ शकली तर काय होईल हे आजमावण्यासाठी तिच्यावर ‘मूठ मारली’ जाते...! अशी कित्येक ‘स्वान्तसुखाय’ कारणे हस्तमैथूनासाठी दिली जातात.
२)--  पुरुष नैसर्गिकरीत्या सदानकदा संभोगासाठी आतूर असतो. निसर्गातील प्रत्येक नराचे निरीक्षण केल्यास हेच आढळते की प्रत्येक नर माजावर असतो तसाच मादीच्या मागावर पण असतो. कधी एखादा चान्स मिळतो आणि मी तिच्यावर चढतो.. असे त्याला नेहमी वाटत असते. म्हणूनच तो नेहमी तशा तयारीतच असतो. संधी मिळताच चढणे हे त्याचे इप्सित असते!!!
३)--  परंतु पुरुषाच्या बाबतीत होते काय की त्याच्या लिंगाला हवी तेव्हा योनी मिळत नाही. तो तारुण्यात असतांना धुमसणाऱ्या भावना, कोंडलेली वाफ, तीव्र झालेली कामेच्छा सामाजिक संकेत पाळावे लागत असल्याने व्यक्त करता येत नाही. लग्नझाल्याशिवाय संभोग करायला मिळत नाही. लग्नाआधी जरी एखादा चान्स मिळाला तरी तो तुटपुंजा ठरतो. त्याला पुन्हा पुन्हा सेक्स हवा असतो. प्रत्येकवेळी बायको काय किंवा गर्लफ्रेंड काय त्याची इच्छा पूर्ण करू शकत नसते.
४)— ऐन तारुण्यात पुरुषाच्या चाळवलेल्या भावना बंदिस्त राहतात. मग आपसूक त्याचा हात कमरेखाली जाऊन शिस्न कुरवाळू लागतो. मनात संभोगाचे विचार आणून शिस्नाला उत्तेजित केले जाते. ती कामतृप्ती अनुभवण्यासाठी ताठरलेल्या लिंगावर हाताची मूठ वळवून लयबध्द हालचाली होत राहतात. सर्व शरीर आकसू लागते आणि एकच परिस्फोट होऊन पाच-सहा वेळा आचके देत लिंगातून वीर्यच्युती होत राहते.
५)--  हस्तमैथून करतांना पुरुषाला आपल्या लिंगाच्या संवेदनबिंदूची ओळख होते. शिस्नमुंडाच्या खाली लिंगचर्म जेथे चिकटलेले असते तिथे सर्व चेतातंतू एकवटल्यामुळे हा बिंदू असतो. स्त्रीशी प्रत्यक्ष संभोग करण्यापूर्वी त्या बिंदूवर अचूकपणे स्थानिक बधिरीकरण करणारा स्प्रे मारला असता वीर्यच्युती कमाल कालावधीच्या पलिकडे लांबविता येते. हासुद्धा हस्तमैथूनाचा फायदाच म्हणावा लागेल. जो हस्तमैथून करीत नाही त्या पुरुषाला हा बिंदू नेमका कोठे आहे ते कळणार नाही.
६)--  हस्तमैथुनाने पुरुष मोकळा मोकळा होतो आणि पुढील कर्तव्याला जुंपून घेतो. कोंडलेली वाफ बाहेर पडून हुश्श व्हावे तसे त्याला वाटते. यात गैर असे काहीएक नसतांना उगाचच हस्तमैथून बदनाम केले गेले आहे. ‘ब्रम्हचर्य हेच जीवन, वीर्यनाश म्हणजे मृत्यू...’ वगैरे सारख्या भंपक कल्पना काहीएक ‘कामा’च्या नाहीत. पुरुषाने हस्तमैथून नियमित केले तरी काहीएक बिघडत नाही. एकट्या जीवाला मिळालेले ते वरदानच आहे!
७)--  हस्तमैथूनाने प्रत्यक्ष संभोगावर काडीमात्रसुद्धा परिणाम होत नसतो. त्याउलट काही सेक्सॉलॉजिस्ट म्हणतात की हस्तमैथून केल्यानंतर काही तासांनी स्त्रीशी संभोग केल्यास वीर्यच्युती खूपच लांबविता येते. प्रत्यक्ष मैथूनाचा कालावधी वाढलेला आढळतो. पुरुष जास्तवेळ स्त्रीशी संभोग करू शकतो. त्यामुळे पुरुषाने मुक्तहस्ते ‘काम’रंगांची उधळण करावी...!
--भोगगुरू कामदेव. kaamvishva.blogspot.com

सेक्सबाबतच्या जाहिराती ...

सेक्सबाबतच्या जाहिराती...

यौनसंबंधात कमजोरी असणे, स्वप्नदोष, शीघ्रपतन, लिंग छोटे, वाकडे असणे, लिंगात शिथिलता येणे अशा अनेक संज्ञांचा वापर करून वर्तमानपत्रे, भित्तीपत्रके, व्हिजिटिंग कार्ड्स, छोट्या जाहिराती यांच्या माध्यमातून तरुणांना आकर्षित केले जाते. लैंगिक समस्या अस्तित्वात नसतांना त्या आहेत असे भासवले जाते. मुळातच लैंगिक संबंध, सेक्स, प्रणय, संभोग या गोष्टी पालकांकडून उपवर मुलीला किंवा मुलाला अजिबात समजावून सांगितल्या जात नाहीत. मित्रमंडळी किंवा मैत्रिणी ज्या सांगतील त्या तुटपुंज्या आणि बहुधा अशास्त्रीय ज्ञानावरच नवदाम्पत्य आपली पहिली रात्र पार पाडतात. पहिल्या रात्रीचा अनुभव पुरुषासाठी निराशादायक असतो. जर त्याने अगोदर कधीही स्त्रीशी संभोग केला नसेल तर नक्कीच त्याला पहिल्या रात्री शीघ्रपतन आणि लैंगिक दौर्बल्य जाणवते. मात्र तो आधीच सेक्स बाबत योग्य शास्त्रीय ज्ञान मिळवून तरबेज झाला असेल तर त्याची पहिली रात्र आनंददायी ठरते. पण एका निरीक्षणानुसार जवळपास ८०% नवविवाहित पुरुष पहिल्या रात्री अंधारात चाचपडत ढगात गोळ्या मारून आलेले असतात. त्यांची अवस्था तह स्वीकारलेल्या मांडलिक राजासारखी झालेली असते. मग वरील जाहिराती करणाऱ्या तथाकथित स्वयंघोषित भोंदू डॉक्टरांच्या जाळ्यात तो आपसूक ओढला जातो. उपरोक्त संज्ञा कशा तकलादू आहेत याचे शास्त्रीय ज्ञान आजच्या प्रत्येक तरुणाला मिळालेच पाहिजे. तरच त्याला वरील निर्दिष्ट केलेले आजार कसे फोल आहेत ते समजून येईल...
--भोगगुरू कामदेव.  kaamvishva.blogspot.in
१)-- कोणत्याही सुदृढ पुरुषात यौनकमजोरी असू शकत नाही. उत्तेजक चित्र, नग्न स्त्रीचे चित्र पाहिले की कोणताही पुरुष चळतोच. त्याचे लिंग आपोआप ताठ होत जाते. किंवा त्याचा हात आपसूक लिंगाकडे जाऊन तो आपले लिंग ताठ करतो. त्यामुळे यौनकमजोरी ही संज्ञा चुकीची ठरते.
२)--  स्वप्नदोष झाला नाही असा एकही पुरुष गवसणार नाही. रात्रीच्यावेळी लिंग अचानक ताठ होऊन कामोत्तेजक स्वप्न पाहतांना वीर्यस्त्राव होतो. ही पूर्णतया नैसर्गिक बाब आहे. रात्रीच्या वेळी पुरुष हार्मोन्सचे (टेस्टेस्टेरॉन) प्रमाण वाढलेले असते. त्यामुळे शिस्न ताठ होणे शास्त्रीयदृष्ट्या योग्य आहे. अशावेळी उच्चतम संवेदना लहरी उत्पन्न होऊन वीर्य बाहेर पडते. यात दोष असण्यासारखे काहीच नसतांना विनाकारण या नैसर्गिक क्रियेला स्वप्नदोष असे हिणवून आजाराचे नाव दिले आहे.
३)— शीघ्रपतन ही समस्या पूर्णतः मानसिक असून त्यावर देखील विजय मिळवता येतो, याविषयी विस्तृत चर्चा पुढील लेखांकात केली जाईल.
४)--  लिंग छोटे किंवा वाकडे असले तरी पुरुष स्त्रीला कामतृप्त करू शकतो हे मागील एका लेखात नमूद केले आहेच. स्त्रीची कामतृप्ती ८०% प्रणयात आणि २०% संभोगात होत असल्याने योग्य प्रणय करून स्त्रीला उत्तेजित केल्यास लिंगाच्या छोटेपणाचा काही फरक पडत नाही. स्तनाग्रे, मदनमणी आणि मदनबिंदू ही तीनच स्थाने स्त्रीला कामतृप्त करीत असल्याने त्यांचे उत्तेजन दोन इंच लांबीच्या लिंगाने देखील यशस्वीपणे करता येते असे प्रयोगांती सिध्द झालेच आहे.
५)--  लिंगात शिथिलता येणे हे पूर्णतः मानसिक कारणाचे लक्षण आहे. आपण आपल्या स्त्रीला खुश ठेवू की नाही? तिच्याशी यशस्वी संभोग करू की नाही? अशा निरर्थक प्रश्नांमुळे नवविवाहित पुरुष दबावाखाली येतो. त्यामुळे लिंगाचे योग्य प्रमाणात उत्तेजन होत नाही, त्यात ताठरता येत नाही. बिनधास्त आणि कोणताही किंतु मनात न ठेवता जर बेडवर गेलात तर नक्कीच चौकार-षटकारांची आतषबाजी होईल यात शंका नाही.
--भोगगुरू कामदेव.   kaamvishva.blogspot.com